Yangından kurtulan bir gencin dilsizliği ve sağırlığı onu cellatlığa hazırlar ama ne dilsizdir o, ne de işitmez. En zor kısmı da işitir ve konuşur olmasına rağmen işitmiyor ve konuşmuyor taklidi yapmasıdır. Bu durumda ne kadar başarılı bir cellat olabilir ki insan!? Ne kadar bigâne kalabilir idam mahkumunun yakarışlarına?!
İçimizde büyüyen yangınlar yine içimizde kendi celladımızı büyütür. Sessizliğimiz ve suskunluğumuz, insanların işitmiyor veya konuşmuyor olduğumuzu sanışı bir cellat doğurur içimizde. Ölüme bigânelik nereden baksan ölümdür. Kendi ölümüne bile bigânedir insan artık...
***
Ölümsüzlüğün sırrı bulunur birgün ama herkese sıra gelmez ölümsüzlük için. İnsanlar ölümsüz olmak için birbirlerini öldürmeye başlar. En yakın akrabalar bile öldürür birbirilerini! Ama hikâyenin başı daha tuhaftır. Çünkü insanlar, ölüler tekrar dirilip de ölümsüzlüğe talip olmasın diye toplu halde mezarlara gidip hayata dair en karamsar kitapları yüksek sesle ölülere okumaktadırlar! Ne tuhaf değil mi Allah ve Resulü iman edenleri hayata çağırıyorken (Enfal 24), hem de zaten hayatta olanları hayata/dirilmeye çağırıyorken... burada bir yargıya varmadan hayat ve ölüm üzerine tekrar düşüneceğim...
***
Hayatın içinden, satırlarından, satır aralarından, alışık olduğumuz kelimelerle ama alışık olmadığımız bir dizayn ile kurulmuş hikâyeler okudum kitapta. Farklı okumalara açık hikâyeleri seviyorum... İki bölümden oluşan kitabın ilk bölümü daha sıcak geldi bana...
Evet “Roma’nın ortasında Kerbelanın ne işi var?”
Öykü, Türk Edebiyatında romana nispeten iyi işlerin nadiren çıktığı bi alan.
Tesadüftür ki kadın yazarlarımızın ekseriyetle bu kompakt eserlerde nazaran daha iyi olduklarına okudukça şahit oluyorum.
Handan hanımın bu eserinde safi duygu vermeye çalışan öyküler yok. İyi bir gözlemcinin dünyaya bi delgeç kağıdı aracılığıyla bile farklı bakabildiğine şahitlik ediyoruz. Hala öykü nasıl okunmalıyı kendi içimde çözememiş olsam bile art arda okunurken dahi iyi öyküler arada kaçmıyor.
İncelemeye giriş alıntımda olduğu gibi bu kitabın tacını “Esaret Tutkusu “ öyküsü üstüne iliştiriyorum.
Kalemi daim olsun. Şimdiden okuyacaklara keyifli seyahatler dilerim. Pencereniz ve aydınlığınız bol olsun.
Hatice Hanımın kitabı, Handan Acar Yıldız'ın Açık Unutulmuş Mikrofon adlı öylü kitabına benziyor.
Handan hanım sanatını kitabın tamamına yayarak icra ederken, Hatice hanım "dedem" bölümüne kadar icra etmiş.
Elinde ki mermileri öyle hızlı harcamış ki, 29ncu sayfaya geldiğinde cephanesiz kalmış.
Yeni yılın ilk kitabını bitirmiş oldum. Rölyefteki Aslan bildiğimiz romanlardan farklı bir tarzı var.
Tarih, mitoloji ve çağdaş hayatın iç içe girdiği bir eser olmuş. İsimlerin mitolojik oluşu anlatılanların çağımızda mı yoksa geçmişte mi olduğunun sorgusunu hep akılda tutuyor.
Romanın başlarında Fuat Sevimay tarzı ironilere sıkça rastlanan da sonlara doğru ironiye yer verilmemiş.
Yazar satır aralarına sosyal olguları ustaca serpiştirmiş. Roman içindeki konu çeşitliliği sonlarda birleştirilmiş. Bu çeşitlilik oldukça emek ister ki bu emeği dilde de görebiliyoruz.
Mezopotamya uygarlıkları, tarih, mitoloji, arkeoloji, filoloji, hiyeroglif bilgisi zengin olan okuyucuların daha fazla zevk alacağı bir kitap.
Rölyefteki Aslan
#RölyeftekiAslan
#HandanAcarYıldız
#KetebeYayınları
Rölyefteki Aslan, yazmaya öyküyle başlayan, roman ve incelemeleri de bulunan Handan Acar Yıldız'ın ikinci romanı.
Roman,insanlık tarihindeki ilk kadın yazar,prenses, rahibe Enheduanna'nın hikâyesi özelinde geçmişten bugüne birbirinden farklı kadınların hikâyelerine eklemlenerek ilerliyor.Yazar,kil tabletten,kâğıda;kâgıttan tablet bilgisayara kadar insanlığın yaşadığı değişim ve dönüşümleri,insanlık durumlarını, Doğu halklarının tarihi ve mitolojisiyle günümüz yaşantısı arasında gerçekleştirdiği ustaca geçişlerle, ironilerle anlatıyor.
Yazarın iki yıl süren çalışmayla, detaylı inceleme ve araştırmalarla kaleme aldığı bu güzel romanda, yazar ,okurlarını kendi gördüklerine ortak etmek amacıyla yer yer fotoğraflara,mağara resimlerine,haritalara da yer vermiş.
Ülkemizde ve dünyada geçmişten bu güne yaşanan pek çok sorunu tarihi,mitolojik,sosyolojik ve felsefi açılardan irdeleyen çok boyutlu,okura farklı bakış açıları sunan bu güzel romanı okumanızı,romanda adı geçen İranlı yönetmen Mecid Macidi'nin Serçelerin Şarkısı filmini de izlemenizi tavsiye ederim.
"...Batı Medeniyeti, aslında her şeyini aldığı Mezopotamya'yı sonradan geri kalmışlıkla suçlayacaktı.Kendine sürekli geri kaldığı söylenen Mezopotamya, öğrenilmiş çaresizlik sonucu geri kalmayı gerçekten kadere dönüştürecekti..."(s.41 )
"...Kaçılan kadar sık karşılaşılabilecek şey yoktu yeryüzünde..."(s.173)
Rölyefteki Aslan, farklı inançları ve zamanları yansıtan; yaşam döngüsünü anlatan modern bir anlatı. Eser; kurgu, zaman ve mekân bakımından tek bir düzlemde yürümüyor. Romanda parçalanmışlık söz konusu. Üst kurmaca, kolaj, ironi gibi postmodern özellikler kurguya hizmet ediyor. Sıra dışı biçimsel tekniklerin denendiği eserde sürekli bir değişim ve dönüşüm gözleniyor. Zaman, nehir, insanlar, bilgi ve kitaptaki birçok nesne bu dönüşümden nasibini alıyor. Fakat, bazı yazgılar aradan binlerce yıl geçse de değişmiyor. Hikâyenin merkezinde olan Enheduanna’nın kaderi gibi… Akad prensesi aynı zamanda rahibe ve şair. Bu bilge kadının yaşadığı sancılar günümüz kadınıyla benzer. Handan Acar Yıldız, kadim toprakların gelgitlerini anlatırken trajik bir anlatımdan kaçınıyor. Kavramlara verdiği ruh ve sözcüklere yüklediği anlamlar eseri edebî anlamda değerli kılıyor. Acının katık edilmiş şekli olarak sunulan “lotus çiçeği” ise eserde laytmotif olarak tekrarlanıyor.
Yazar, yaşam-ölüm, kadın-erkek, karanlık-aydınlık, suçlu-masum gibi hayatın içinde var olan zıtlıklardan ustaca yararlanıyor.
Tanrılar, mitolojik ögeler, kutsal kitaplardan ve şiirlerden alıntılar zenginlik katmış romana. Kitap boyunca aslan ve öküzün kaçma ve kovalama hâllerinin metaforik olduğunu düşünüyorum. Katmanlı romanda söylenecek söz çok…Bu derin; felsefi, mitolojik, tarihî eserin yazarı Handan Acar Yıldız’ı kutluyor; yüreğine, emeğine, dimağına sağlık diyorum. Okuru bol olsun.