Halkın içinden oldukça farklı yerlerden, farklı konumlardan, farklı özelliklere sahip birçok karaktere ev sahipliği yapmış bir kitap olmuş. Bu karakterler kah kendi karakterleriyle farklı yaşanmışlıklara neden olmuş, kah yaşanmışlıkları dolayısıyla yazılan karaktere sahip olmuş. Hepsi içimizden, günümüzden yıllar önce yazılsa da yaşananlar hala gerçek. Yazar Olcay, Doğan ve Ali üstünde yoğunlaşsa da beni en çok Aysel etkiledi sanırım. O yaşanmışlıkları dolayısıyla o karaktere sahip olmuş olanlardan, feleğin çemberinden geçmiş yani...
Bu kadar çok kişiyi hayatlarıyla birlikte kesiştiren bir yaşlı kavak ağacıyla kitap başlıyor ve onun ömrünü tamamlamasıyla birlikte bitiyor. Kavak ağacı ve kitap bitiyor bitmesine ancak Ali, Olcay ve Doğan'ın meseleleri halledilemeden öylece havada asılı kalıyor. Belki yazara göre baş karakter sadece kavak olduğu içindir.
Bir okuyucu olarak yazarın karakter analizlerinden oldukça etkilendim (Bazen Ali'nin anlatmak istediklerini anlayamasam da). Oldukça akıcı bir dile sahip bir anlatımdı ve başta da söylediğim gibi anlatılanlar hala gerçek...
Okunulası!
Taşta kan vardı. Bahçede ürkütücü bir serinlik. Cinayetin tek tanığı dolunaydı. Hiç şaşırmadan, ürpermeden, korkmadan bakıyordu uzun boylu kavak ağaçlarının ölü yapraklarının arasından. Yedi kişiden en genç olanı vurmuştu kapıya. En yaşlı olanı çağırmıştı içeridekini. Yedi kişinin yedisi birden saplamıştı bıçaklarını içeriden çıkana.
