Ben bu uzun öykünün (roman değil bence), ne hayranı ne yekten karşıtı kaldım. Evet, yazarın üslubu son derece sanatlı ve kelimeleri çok sevdiğim süslülükte. Fakat konusunu haddinden fazla melodram öğelerle bezeli buldum. Hele ki bir yazarın ilk kitabı için en akla gelen anlatı bu olurdu, öyle de olmuş. Bence gerçek öykücü sonunu, başını Kibritçi Kız'a bağlayacağı bir metinle edebiyat dünyasına girmemeli. Yeşilçam melodramını Paris'e taşısak bu çıkardı. Şimdi kalkıp kadının kendini anlamlandırmasını, için için tek başınalığını, kocaman bir metropolde kalabalıklar içinde yalnızlığını falan konuşacaksak, bundan artık sıkılmadık mı? Tilki kürkü bulunca kendimi geri kazanacak kadar görünmez bir yaşlı kadınsam, bu ömrümü nerde kazandım, nerede neyi kaybettim? Suçu metropole atıp bir de üstüne "tilki kürkünü" mevzuya alet ederek kadının ayakları üstünde duruşunu kutsamak, aslında hiçbir şeyi kutsamamaktır. Metni yanlış anlamış olmayı isterdim. Ama maalesef öyle olduğunu düşünmüyorum. Şu konuyu Annie Ernaux yazsa çok daha başka bir yerden okur ve anlıyor olurduk.
Çeviri için, bence kelime seçimi ve sözdizimi çok iyi. Belli ve gayet sanatlı bir üslubu var çevirmenin. Özellikle bazı yerlerde oluşturduğu uyak ve ses dizimleri şiir gibi. Çok sevdim.
Sadece bir yerde metne uymamış bir yerelleştirme var. Fakat olsundu. Güzel bir çeviri olduğunu düşünüyorum.
Tutunacak bir dal aramanın çaresizliğini yaşadınız mı hiç?
Her sabah bir rutinle karnını doyurabilmek ve yalnız olmadığını hissedebilmek için evden dışarı çıkan yaşlı bir kadın düşünün. Bir lokmacık yemek için cebindeki paraları kuruşuna kadar sayan. Bir sonraki gün o bir lokma ekmeği bulabilecek mi acabanın korkusunu düşünün. Buna rağmen umudunu kaybetmeden güçlü kalan yaşlı, yalnız bir kadın düşünün.İncecik bir kitap #küçüktilkilikadın . Çöpte bulduğu ve ona göre kusursuz güzellikteki küçücük bir tilki kürküne kurtarıcısı olarak bakan, onunla oyun arkadaşı olan kalabalığın içindeki görünmeyen kadının hikayesi bu kitap. Kimine anlamsız gelebilir. Saçma gelebilir. Aaa abartılan o kitap bu mu diyebilir. Ama empati kurarak okuyan bir insanı ürpertir ve korkutur.
Daha önce #hızlandıkçaazalıyorum diye bir kitap okumuştum. Orada da yaşlı bir kadın vardı. Hatırlayanınız vardır; eskiden telefon numaralarının kayıtlı olduğu telefon defterleri vardı. İşte o kadın sırf bu dünya da bende vardım demek için oraya kayıtlıydı ve hiç arayanı olmadığı için kendi kendini arardı. İşte bu iki kitapta da ortak nokta yaşlılıkla gelen yalnızlık.
80 syf.
·
Not rated
Yaşamak basit bir iş aslında, birtakım alışkanlıkları arka arkaya sıralamaktan ibaret. Küçük Tilkili Kadın Violette Leduc.s. 43
Modern çağ insanin yalnızlığını hissettiği bir çağ. Kapitalizmle birlikte sermayenin ortaya çıkması ve emeğin sömürülmesi beraberinde rekabeti getirmiş para tek değer olmuştur. Insanlar daha cok kazanmak icin
Çok paylaşanı, beğeneni oldu bu küçük romanın. Bu kadar coşkuyla karşılanış sebebini anlayamadım. Kötü değil kesinlikle ama aynı coşkuyu hissedemedim.
78 sayfalık kısa metin boyunca, Paris'de izbe bir çatı katında, çok kötü fiziksel koşullarda ve çoğunlukla aç yaşayan yaşlı bir kadının iki günü anlatılıyor. Bilinç akışı diyenler olmuş anlatıma, roman kadının ağzından değil tanrı anlatıcı tarafından anlatılıyor. Kimi yerlerde kadının zihnindeki gelgitler,oradan oraya atlamalar o kadar çoğalıyor ki; bilinç akışı okuyormuş gibi hissediliyor. Temel tema yoksulluk, öyle bir yoksulluk ki; düşünceler de eylemler de hep yiyecek bir kaç lokmanın çevresinde dolaşıyor. Yemek bulmak için çöpleri karıştıran kadın bir tilki kürkü buluyor. Burada da yalnızlık ve yakınlık ihtiyacı temaları başlıyor. Çünkü yoksulluğun en dibinde biri olarak görünmez biri o, kimse onunla temas kurmak istemiyor, ondan kaçıyorlar. İnsan temasına ihtiyaç duyan kadın bunu gidermek için normalde insanlarla yakın duracağı metroya binerken, birden tilkinin ( aslında bir kürk ama onu kişileştiriyor) onun arkadaşı, yoldaşı olduğu sanrısına kapılıyor, ona öyle yaklaşıyor. Burada da ucundan kıyısından delilik teması ortaya çıkıyor.
Yoksulluk, yaşlılık, yalnızlıkla ilgili daha iyi metinler okudum. Kitapta en sevdiğim özellik ise Paris'in sokaklarında geçmesi, janjanlı bir semtde yüksek tavanlı bir evde değil eskiden hizmetçi odası olan, metro geçtiğinde zangırdayan basık, eski bir odanın mekan seçilmesiydi. Böylece sanal olarak Paris'in parlak yüzü kadar karanlığına da temas edebildim.
HACC İslam'ın Devrimci İbadeti
Hacc tecrübesi bana neler öğretti.
Kişi hacca giderken kendi kendine "hacc ne demektir diye sormalı ve haccın Allah'a doğru yükselmesi olduğunu bilmelidir." Hacc ibadeti pek çok şeylerin aynı anda gösterisidir.
Gösteride Allah, sahnenin yöneticisidir. Adem, İbrahim, Hacer ve şeytan başlıca karakterleridir. Sahneler Mescid'ûl
Paris'te küçük bir daire de yaşayan yaşlı ve yoksul bir kadının yaşamını konu alan küçük tikili kadın kitabını okudum bu ay ve çok sevdim.Yaşlı kadın zenginlerin arasında dolaşıp her gün evine döner ta ki küçük bir tilki kürk'ü bulana dek sürer bu.Onlar gibi hissetmek için bir sürü şey dener.Kahve çekirdeklerini sayar,metronun gürültülü seslerini dinler ve paris sokaklarını tıpkı diğerleri gibi dolaşır.
**
İnsan kalabalıklar içindeyken kendini yalnız hissetmez bu da bir kaçma,korkma ve sığınma şeklidir.Aslında esas yalnızlık burada başlar ve korkutucu olan.Yalnız insanlar güçlü'dür onların başkalarına ihtiyacı yoktur ve tek başlarına da mutludurlar.Fakat kalabalıklar içerisinde görünmez olanlar için tam bir yok oluştur yalnızlık esas mutsuzluğu yaratır..İnsanları güçlü yapan onların umutları,hayalleridir bunlar olmazsa insan bir hiç'tir.
Bir solukta okuyacağınız,etkili,akıcı ve derin düşüncelerle bezeli Küçük tilkili kadın'ı mutlaka okumanızı tavsiye ederim.