"Yeryüzünde şairâne ikamet eden" ifadesiyle anılan Ebû'l-Hasan Harakânî'nin manevi haykırışları, hizmetleri, kerâmetleri; menkîbelerle, risâle çevirisiyle, makalelerle ve müridlerinden aktarılanlarla Sadık Yalsızuçanlar tarafından derlenmiştir.
Risâleye göre yola düşmüş sâliklerin dokuz bâb'a amel etmesi ve makamları bilmesi kurtuluşun ta kendisidir...
Zalim Bir Arzu: Daha Erken Okumak İsterdim
Her ne kadar doğru bir istek olmadığının farkında olsam da; bu kitabı daha erken bir dönemde okumak isterdim. Yaklaşık on yıl öncesine kadar daha fazla kurgu eser
(özellikle roman) okurdum ve hayatımı şekillendirmem konusunda bana yardımcı olurlardı bu eserler (ya da zarar verirlerdi). Yıllar sonra geri dönüp baktığımda şu tahlili yapmıştım.
En başta güzel başladım, "Mevlana'yı çok seviyorum, onun özlemiyle yanıyorum, ben onunu sayesinde müslüman oldum... " gibi başladı kitap. (Aslında kitabın arkasında PEYGAMBER AŞKIYLA YANAN BİR DERVİŞ diye geçiyor ama kitabın içinde Mevlana da Mevlana!)
Sonra, bir anda işler değişti ve sadece " Ben Mevlana'ya aşığım, aşık olmak er işidir, içim yanıp tutuşuyor onun sevdasıyla, aşık adam çok konuşurmuş, ben Konya hayranıyım...." deyip durmaya başladı! İçim bunaldı yani! Bir olay anlatıyor, on 'aşığım' vurguluyor. Devam edemedim ve bıraktım yani! Belki devamında değişiyordur ama gerçekten bunaldım okurken!
Kerem ile Aslı
Kerem, Aslı'nın yolunda bir ömrü feda etmiştir, gelen gidene hep ondan haber sormuştur. Ahları vahları her menzilde kat be kat artmıştır...Ne yollar bitmiştir ne de Keremin sabrı. Görenin saygıyla buyur ettiği bir makama ulaşmıştır Kerem...
Yarını bilmeden varlığı, yokluğu bilmeden sabrın en sert kuyularında yol almak onunkisi .Benden vazgeçerek "ona" varmak..
Okurken bile biz Aslı 'yı aramaktan sıkıldık bunaldık, yeter be dedik ama Kerem ne yoluna duranlardan sıkıldı ne de Aslı "yı aramaktan. Kitabı halk hikayesi olduğunu unutmayarak okumak lazım ,günümüzde böyle hikayeleri pek dikkate almıyoruz.böyle aşkların varolabileceği umudunu taşıyor sadece yürekler; taşımasa bile keşke olsa diye söyleniyor...
Bizim kültürümüz, özümüz, aşk anlayışımız bu, kim ne söylerse söylesin. Bizim dilimiz hala Kerem ile Aslı yı söyler durur. Aşk deyince onlar ve niceleri akıllara gelir.
Buda benden birkaç satır olsun :
Kavuşmak derken mekan bildiren de kim ?
Yarınlar dediğimizde günlerden bahseden de kim?
Bizim görebileceğimiz ancak bizde olan...
Varmak derken dünyadan bahseden de kim ?
Alemleri âlimler bilir ancak
Alemlere kavuşmayı aşıklar yaşar ancak .
Bugün başladım ve bitirdim. Türü öykü ama açıkcası hiç öykü kitabı okuyor gibi hissedemedim. Ne okuduğumu da anlayamadım. İlk dört öykü iyiydi. Hatta Filistindeki ölümlerden bahseden kısım güzeldi. Fakat "40 gözaltı öyküsü" kısmına gelince çok zorlandım okumakta. Kırk tane ayrı işkenceler anlatılıyordu.
Üzülerek söylüyorum ki bu kitabı sevemedim...
Yazar kitabında müziğin farklı türlerinden yola çıkarak kendisinde oluşturdugu yansımaları dile getirmis. Okuyucuyu da içine çekmeye çalışmış ve bence müzikle varolusumuzun özüne dokunmaya çalışmış.
Kitabın içinde röportajlarla ve hic duymadığım yakın zamanda meydana getirilmiş enstrüman isimleriyle de karşılaştım.
Yazarın bazı yerlerdeki anlatımları bana çok içiçe gibi geldi. Tabi bu benim düşüncem.
Müzik ve müziğin insan ruhunda yarattığı etki üzerine bir yazarın sohbetini dinlemek isteyen okur için kitap, ilgi çekici gelebilir.
