Bu Kitabı Okumayan Çok Şey Kaçırıyor!
YouTube kitap kanalımda Dostoyevski'nin hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz: ytbe.one/0i9F0L1dcsM
Dostoyevski'nin bu kitabını okumak bu hayatta bir insanın yaşayabileceği en büyük deneyimlerden biridir. Hâlâ okumadıysanız çok şey kaçırıyorsunuz!
Bu incelemenin yorumlar kısmında bu
2022 (Pars) yılında okuduğum 40.betik [Teke ayının ilk betiği]
Baştan sona hüzün dolu bir roman. Bir adam ve bir atın; sözlere gerek duymadan anlaşmalarına ve birbirlerinin halleriyle hallenmelerine rağmen yollarının ayrılması, Tanabay'ın kaybettikleri, Gülsarı'nın başına gelenler, aslında hayatın kocaman bir hayal kırıklığından ibaret olduğu gerçeğini bir kez daha hatırlatıyor. Hayat kısa ve bu
Küçük Prens
"Ama gözler kördür. İnsan gözleriyle değil, yüreğiyle bakmalı..."(131)
Bir kez çocukların gözünden bakılmalı bu dünyaya. Onlar en saf, en masum şekilde yaşıyor bu hayatı. Sorgulayarak, merak ederek ve keşfederek en doğru yolu bulmaya çalışıyorlar. Biraz da anı yaşamak gibi diyebiliriz. Kendi gezegeninden gelmiş, Küçük Prens de öyle... Gittiği çoğu gezegende tanıştığı kişilerden sonra dile getirdiği, yakındığı cümle bu : "Şu büyükler de pek tuhaf oluyorlar gerçekten."
Küçük Prens, gezegeninde bulunan bir gülle ve üç yanardağla yaşar. Gezegeninde sadece bir gül olduğu için onun çok özel olduğunu düşünür yıllarca. Halbuki bir gün Dünya'ya geldiğinde gülünün tıpatıp aynısı olan birçok gül görür orada. Kendi gülünün de bunlardan bir farkının olmadığını düşünmeye başladıktan sonra şunu fark eder : "İnsan gerçeği yüreğiyle görür. Gülüme zaman harcadım ve fedakârlıkta bulundum, bu yüzden benim için değerli..." (118)
Aynı şekilde bu Dünya'da kaç milyar insan olmasına rağmen biz birkaçıyla daha yakın oluruz ve biriyle dost oluruz... Küçük Prens ve gülü gibi...
"İnsan ölecek bile olsa bir dostunun olması çok iyi bir şeydir." (124)
Küçük Prens, her yaşta bireyin okuması gereken, ders çıkarması gereken muhteşem bir eser. Tekrar tekrar okunacak güzellikte olan bu kitabı okumanızı tavsiye ederim, keyifli okumalar dilerim.
"Her yetişkin önce çocuktu... Ama pek azı bunu hatırlıyor." (7)
Uzaklara gittim, içinde kayboldum. Savurgan bir şiir kitabı; acılara, ölüme, yanardağa, karnı 37 ekran bir kadına, dost bir kediye savruldum. Gündeliğin anlatımı ne kadar derin, gündelik hayat bu kadar yüzeyelleşirken. Öyküye dönük şiirlerde duruluk var, hayal gücünün limitsizliği var. Hem şiirdir, hem öyküdür, hem masal bu kitap. Kaçtığı insanlardan sığındığı mekanlardan şiir ithaf ederken, duygularını hissettim, PulBiber Mahallesi’nde yaşadım. İyi ki yazmışsın Didem Madak.
Bir gün bu eseri okuyacağımı biliyordum elbette. Çok anlamlı ve düşündürücü olduğunu kabul ediyorum ama neden bu kadar abartıldığını ve reklam ürünü haline getirildiğini anlamış değilim.
Karakterimizin uçağının kaza yapması ve tamir için çölde duraklaması ve ardından başka bir gezegenden geldiğini söyleyen Küçük Prens ile tanışmasıyla başlıyor hikaye. Küçük Prens'in kendi başına yaşadığı bir gezegeni, süpürdüğü yanardağları ve rüzgardan korumaya çalıştığı bir çiçeği var. Tek derdi arkadaş bulmak olan Prens'imiz bir arkadaş bulma ümidiyle gezegenleri geziyor ama asla istediği arkadaşı bulamıyor.
Bu süreçte yazar insanlık ve kişilikler üzerine düşündürücü noktalara değiniyor. kitabın sonundaki ayrılık oldukça üzücüydü.
Çocuk sayısı değil sağlıklı bireyler: Delirtmeden...
Yayımlandığında milyonlar satan kitabın sihri ve ezilmiş bir yahudi başkarakterin desteklenmiş çekiciliği meraklarıyla okumaya başladım eseri. Her zamanki gibi Metis'in muhteşem arka kapağında ve çevirmenin önsözündeki tanıtım, kitabı almamda artı bir katkı olmuştu: "Deliliğin -resmi tanımıyla akıl hastalığının- öyküsü".
Yazarın
