DİVANÇE
Divançe küçük divan anlamına geliyormuş ben yeni öğrendim bunu :) ve buna bakarken şöyle bir şeye denk geldim.
şairler neden divançe yazarlar?
- sevdikleri türde eser vermeyi seçtikleri için.
- mürettep divanı tamamlayamadan öldükleri için.
- az sayıda eserleri olduğu için.
Behçet Bey'in yani çokluk ölçüsünü bilmiyorum ama nezdimde
Divançe küçük divan anlamına geliyormuş ben yeni öğrendim bunu :) ve buna bakarken şöyle bir şeye denk geldim.
şairler neden divançe yazarlar?
- sevdikleri türde eser vermeyi seçtikleri için.
- mürettep divanı tamamlayamadan öldükleri için.
- az sayıda eserleri olduğu için.
Behçet Bey'in yani çokluk ölçüsünü bilmiyorum ama nezdimde çok eseri var diyebilirim kaldı ki çevirileri dahi var ve bunları edebiyatımıza iyi ki kazandırmış diyorum. Bu türde eser vermek istemiş olmalı.
Kaside ve Gazel olarak iki kısma ayırmış. Açıkçası kaside kısmını hiçbir şekilde ne beğendim ne anlamlı buldum ne anlayabildim. Bir şeyler demek istediği kesindir diyeceğim ama olmayacak. Özellikle kafiye uydurmaya mı çalışmış kafiyeli yapmaya mı çalışmış bir şeyler olmuş kesin ama
Şey unutma yaz bir yana gelirken
Et, peynir ve portakal.
Bu park ne kadar kısa az yeşillik
Aceleci ayaklar.
Köyleri ama hangi köyleri - -
Bu park ne kadar kısa bodur saksılarda
Sıkışık evlerin zavallı idili
Ey yitik Arkadya!
yani böyle şiirler var işte ki bu daha iyisi yani. Bir de gazel var. Bak o daha hoştu hem kelime uyumu hem mana hem üslup diğerine göre daha okunur haldeydi.
Yitik Kizlar
Alex Michalides
Yitik Kizlar
Yazarın ilk kitabı #sessizhasta yi okumuş,kurgusunu,temposunu ve olay örgüsünü beğenmiştim,şimdi bu kitaptan bahsetmeden önce şunu söyleyeyim ki bunu ben daha çok beğendim. Bir teyze düşünün eşini genç yaşta kaybetmiş,evliliklerine birbirlerine aşkla tutkun olan bu çift ölümle birbirlerinden ayrılıyorlar.kendi tamligini korumaya çalışırken günlük rutine ve işlerine dönerken.Ablasinin emaneti olan yigeni onun her şeydir.Cambridge te okula giden üniversite öğrencisi bu kızın okulunda bir takım cinayetler olur,çok endişelenen Maria kendisi için zor olsa da kalkıp gider.cunku eşiyle tanıştığı okulda kendi anılarınin bir bir aklına geleceğini bilir.Her şeye rağmen yardımcı olmanın ötesinde onu da kaybetmemek için kendi ruhsal sikismisligini bertaraf ederek gider.Kurgu süper,filmi de güzel olur diye düşünmekteyim.Belki de vardır bilmiyorum arkadaşlar. Sonu tam bir ters köşe.Hazirlikliydim bekliyordum ilk kitaptan aliskindim böyle bir suprize yine yazar sürpriz yaparak yanıltmadı.Kolaylikla okunan,hatta yaz okumalari için de rahatlıkla öneririm.Belki bir edebi eser değil ama bu kurmacalar da polisiye yakalamacali,dedektiflik ve çözümleme işleri de psikolojiyle bağlantılı olunca kolayca akıp gidiyor.Benim ne zaman okumalarimda duraganliga girdigim dönem olsa ya #rusklasiklerine ya da böyle kurmacalari araya alıyorum.sizlere de öneririm, bu kitabı da ayrica öneririm.
#yitikkızlar #kitapsözleri #kitaptavsiyesi #öneriler #kitapalisverisi #kurmaca #kurgu #kurgudışı #filmkitapkahve #kahvelikitap #polisiyeroman #okuyorum #sessizhasta
ERNEST HEMINGWAY, 1899 yılında, Oak Park, Illinois’te doğdu. Yazarlığa, 1921’de Kansas City Star gazetesinde başladı. Birinci Dünya Savaşı sırasında, İtalya cephesinde gönüllü olarak cankurtaran sürücülüğü yaptı. Piyade birlikleriyle birlikte olduğu bir sırada önemli bir biçimde yaralandı; ülkesine geri döndü. 1921’de Paris’e yerleşti; orada,
2022/145. Kitap: Bir Yaz Güzellemesi.
Afşar Timuçin'den okuduğum 11. kitap.
Bir Yaz Güzellemesi'nde; aşk, çocuk, insan, hayat, sevgi, ölüm ve özlem gibi temalara yaslanan şiirler var. Timuçin bu kitabıyla daha lirik bir söyleyişi yakalamış. Şiirlerin adlarının da çok titiz bir biçimde seçildiği görülüyor.
Kitaptan bazı
ilkler...
Sussanna Tamaro ile tanışmam geçen yaz, "Büyük Bir Aşk Hikayesi" ile olmuştu ve hiç tahmin etmediğim kadar çok sevmiştim. Onun incelemesini de çok severek yazmıştım sayfamda duruyor. İkinci kitap olarak ise ne seçsem sanki ilk okumam kadar keyif alamayacaktım, genelde öyle olur ya; belki de bu yüzden yirmili yaşlarında yazdığı, sonradan yayımlanmış bu kitabını seçtim. Çünkü böylece zaten beklentisiz başlayacaktım ve hayalkırıklığı da olamazdı. Kim ustalığını kanıtlamış bir yazarın, üstelik birkaç cümleyle bile kalbine tahtı çoktan kurmuş bir yazarın, üstelik onunla ilk kez 60'lı yıllarında yazdığı eserle karşılaşan bir okur olarak; gençlik yıllarında, 20'li yaşlarda, acemice yazdığı o ilk ve biricik esere burun kıvırabilir ki? :)
Üstünde roman yazsa da bana daha ziyade uzun bir öykü gibi geldi. Olay örgüsü yok denecek kadar az, akış da hayli sıkıcı ilerliyor. Avustralya'nın köylerinden birine yolculuk yapıyoruz. Çocukluk hatıraları, ama sıcak ve sevecen olmaktan daha çok, boşluk hissi yaratan ve can sıkıntısına sebebiyet veren o loş çocukluk hatıraları karşımıza çıkıyor... Hemen her satırda... Duygunun çok fazla geçtiği, duygulu bir eser olduğunu söyleyemem ama sanki gece rüyanda çocukluk anılarından birini görmüşsün de ne gördüğünü tam olarak hatırlayamıyorsun gibi bir hissiyat verdi. Tanışma kitabı olarak önerilmemeli.
