Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
"Gerçekler yıldızlar gibidir,karanlık çökmeden görünmezler."
Halil Cibran...Geç keşfettiğim,okumaya başladığım andan itibaren beni güçlü tesiri altında bırakan bir yazar.
Kitap;eşitsizlik ve adaletsizliği konu edinen,yerleşik toplumsal düzene karşı çıkılan güçlü bir anlatım gücüne sahip.
Yayımlandığı zamanda döneme damga vurmuş ve Halil Cibran'ın sürgününe sebep olan bu kitap, kilisenin ve insanın otoritesini sorgulamasıyla eleştiri hedefi olmuş ve pazar yerinde yakılmış.
Kahraman Halil'in aşkı ve gerçekleri arasında kaldığı yer beni en çok etkileyen kısım oldu.
"Bu ölü topraklarda boy vermiş çok güzel bir çiçek var.Güzelliği kalbimi,kokusu etrafımı sarıyor.Bu çiçeği bırakıp manastırdan kovulmama neden olan düşüncelerin vaizliğini yapmak için yollara mı düşmeliyim yoksa çiçeğin yanında kalıp dikenlerinin yanına kazdığım mezara düşüncelerimi ve gerçeklerimi mi gömmeliyim?Ne yapmalıyım,Meryem?"
Benim beğenerek okuduğum bir kitap oldu,okuyacak olanlara iyi okumalar dilerim.
·
Puan vermedi
Eflal, Ankara’dan, İstanbul’a ilk defa gelmiş ve abisinin evini aramaktadır. Adrese kısa bir süre bakma fırsatı bulmuş ardından telefonunun biten şarjı ile yolda kalmıştır. Aklında sadece on üç numaralı ev olduğu kalmıştır. Tam umudunu kesmek üzere iken aslında aradığı adreste olduğunu fark etmiştir.
Anahtarını çıkarmış eve girmeye çalışırken
Çağa Şeref Verenler…
Her çağın bir zorluğu, fitnesi vardır. Kitap bizlere bu farklı çağlarda kendi fitnelerine karşı mücadele eden alimlerin yaşadığı zorlukları anlatıyor. Onca zorluklara karşın yılmadan dine hizmet etmeyi başarabilen alimlerimizden örnek almamız gerektiğini bizlere anlatıyor. Çağımızdaki fitnelere diz çökmeden zorluklarla baş ederecek İslam dinine hizmet etmemiz gerektiğini bizlere anlatıyor. Daha kötü şartlar altında inancıyla, imanıyla bunu başarabilenler olduysa bizimde başarabileceğimizi anlatıyor. Çağımızın fitnelerini bahane ederek kabuğa çekilemeyiz, fitnesiz zaman yoktu, değişen tek şey fitnelerin çeşidiydi… Rabbim bizleri bu kitapta anlatılan alimlerin yolundan gitmemizi nasib eylesin…
"Bir yarayı sevdiysen eğer seni öldürmesine izin vermelisin sanıyordum, yanılmıştım. Bir yarayı sevdiysen eğer seni iyileştirmesine de izin vermeliydin. İyileşmesine de izin vermeliydin."
-Sayfa 618
Serinin son kitabında Maya, Amelya İsis'in gücüne ulaşmayı başarıyor. Öğrendiği gerçekler ne kadar acı verici de olsa bir şekilde yaşamayı yeniden başarıyor. Kasaba çökmeden herkesi kurtarmak için elinden geleni yapıyor ancak hesaba katmadığı bir şeyi öğreniyor.
Acaba herkesi kurtarabilecek mi? Fetih her zaman onu bulduğu gibi yine bulabilecek mi? Mutlu son diye bir şey gerçekten var mı? Yoksa herkes bir gerçeklik içine tıkılıp sahte hayatlar mı yaşıyor?
Maya'nın tüm duygularına ortaklık ettim. Onunla üzüldüm, onunla güldüm. Tüm acılarını en içimde hissettim. Kalbim onunla kırıldı. Sanırım bu kadar uzun sürede bitirmemin sebebi veda etmeye hazır olmayışımdı. İnsan acılarından güç alabilirmiş, bunu da Maya sayesinde daha iyi anladım. Okumaktan en çok keyif aldığım sahneler kesinlikle Pars'ın olduğu sahnelerdi. Maya ve Fetih'in Pars'a takıldığı ve onunla atıştığı sahneler çok güzeldi. Uzunca bir süre hepsinin eksikliğini hissedeceğim sanırım. Gerçekten çok güzel bir evren oluşturulmuş ve her bir karakter özenle hazırlanmış. Harika bir yazar ve harika bir eser...
Keyifli okumalar dilerim...
830 syf.
9/10 puan verdi
“Bir kitap okudum, okuduğum hiçbir kitaba benzemiyordu.”
Yazıya Orhan Pamukvari bir girişle başlıyorum: “Bir kitap okudum, okuduğum hiçbir kitaba benzemiyordu.” Eylül ayının hemen hemen tümünü bir kitap aldı ama her anına değdi. Katalan yazar Jaume Cabre’nin 8 yılda yazdığı, dilimize Suna Kılıç (çiçek) tarafından çevrilen ve Selahattin Özpalabıyıklar tarafından yayına hazırlanan kitap tek kelimeyle
Kendini ailesi için feda ettiğini düşünen bir babanın hikayesi. Hep ailesi için yaşayan ve bunun farkına yeni varan yaşlı bir adamı okuyoruz. Adamın yaşadığı duyguları nerdeyse birebir kendim yaşamış kadar oldum. Zweig bu konuda fazlasıyla usta zaten. Düşünceleri içini ne kadar kemirirse kemirsin asla sesini çıkarmıyor. Tam şimdi bir şeyler söyleyecek diyorum yine yok. Ama bu bana aynada gördüğüm kişiyi hatırlattı maalesef ki :') Rahatsız olduğum bazı bölümleri olsa da yazılan dönem ve şartları göz önüne alınca anlamlandırabildim.
Bitirdiğimde kendimi ve çevremi sorguladım kuşkusuz. Bakalım ben kabim çökmeden kendim için bir şeyler yapabilecek miyim? İyi okumalar :)
