Ahmet Hamdi Tanpınar Ankara Erzurum Konya Bursa İstanbul şehirlerin'in kültürü tarihi eserleri tarihi kişiliklerini derin bir gozlemden sonra anlattığı bu kitap Türk edebiyatının güzide eserlerinden biri olmuştur. Ahmet Hamdi Tanpınar Şehirlerin sadece mimarisi tarihi ile ilgili değil ruhu ile ele almış entelektuellgini sonuna kadar konuşturmustur gerek edebiyat alanında başka yazarlardan yaptığı alintilar gerekse tarihi mimari alanda bilgi birikimini sunması ile edebiyat alanında ve hafızamizda harika bir tat bırakmistir. Beni en çok etkileyen ise Aşkale’de, esirlikten yeni dönen yanık yüzlü, tek kollu çaresiz bir kişi, TANPINAR’a Kafkasya cephesine giderken bıraktığı oğlu, karısı ve anasından hiç birini, hatta evinin yerini bile bulamadığı için şehre girdiği günün akşamında, şehri terk ettiğini söyler.
- Peki şimdi nereye gidiyorsun ? diye sorar TANPINAR
- Efendi, nereye gittiğimi ne sorarsın? Geldiğim yeri sana söyledim yetmez mi ?
Şeklinde cevap verir meçhul şahıs.Bu konuşma Erzurum’da geçen on yıl içinde kaybolan ve kazanılanları çok iyi özetlemektedir. Aslında TANPINAR geçmişi ile geleceği arasına sıkışmış olan vatanımızı anlatır. Böylesine lezzetli ve guzide bir eseri bıraktığı için minnettarım...
Biz? 
1984? 
Cesur Yeni Dünya ? 
Fahrenheit 451 ? Peki ya Thomas More’un Ütopyası? Bence o da sayılır çünkü bütün ütopyalar bir gün distopya olmaya mahkumdur.Dolayısıyla ütopya diye bir şey yoktur yani sadece distopya vardır. Kallokain de az önce yukarıda bahsettiğim örneklerin tam da arasında bulunması gereken, yazarımızın
