Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
72 syf.
9/10 puan verdi
Abelard ve Heloise'in hikayesi beni derinden etkileyen, içtenlikle yaşanmış bir aşk trajedisidir. Bu ikisi arasındaki aşk, sadece bir romantizm öyküsü değil, aynı zamanda toplumun sınırları ve baskılarıyla da mücadele etmiştir. Abelard'ın akademik başarısı ve Heloise'in bilgelik arayışı, aralarındaki çekimi daha da derinleştirmiştir. Ancak, toplumun beklentileri ve döneminin katı kuralları, onların aşkını dramatik bir şekilde engellemiştir.
Abelard'ın manastıra girmesi ve Heloise'in yalnız bırakılması, hikayenin trajik bir dönüm noktası olmuştur. Ancak, onların aşk mektuplarındaki içtenlik ve samimiyet, zamanın ötesinde insan ruhunu derinden etkileyen bir duygusallık taşır. Bu hikaye, insanların içsel çatışmalarını, tutkularını ve arzularını nasıl yaşadığını ve bunlarla nasıl başa çıktığını gösteriyor. Abelard ve Heloise'in hikayesi, her zaman için beni romantizmin derinliklerine çeken ve aşkın gücünü yeniden düşündüren bir başyapıt olarak kalacaktır. Hepinize gönülden tavsiye ederim.
72 syf.
10/10 puan verdi
Ah Abelard ve Heloise... Aşk hikayesi okumayı seviyorsanız bu eseri kesinlikle okumanız gerekli. Müthiş acıklı bir aşk hikayesi bu, okurken gozyaslariniza hakim olamayabilirsiniz. Romeo ve Juliet gibi acıklı bir hikâye. Onu sevmisseniz bunu da öneririm.
Bu kısacık mektuplaşmada siz değerli okurlara şiiri ve aşkı birbirine katıp muazzam bir detay verilmiştir aşka dair tutkulu bu kitabı tüm kitap severlerin okumasını tavsiye ederim.
Spoiler vermemek için uğraşmadım. Ona göre okursunuz.
Bu kitap Begüm Çakır'ın önerisiyle listeme ekledim. Elime geçmesi için biraz fazla zaman geçmiş. 3 yıl kadar... Ama nasıl aklımda kalmışsa unutmamışım.
Mini minnacık bir kitapçık. Aşkı konu aldığını bildiğim için incecik neyi, ne zaman anlatacak dedim!. Önyargımı kıramadım gitti.. Ambalaja takılıyorum. İçindekine ayıp oluyor!?
O kadar tatlı bir kitaptı ki... Nasıl desem içimi ısıtan türden desem abartı mı olur? Abartıyı fazlasıyla hak ediyor. Ben abartıyorum en azından:
Fazlasıyla Romeo ve Julieti hatırlatan aynı tadı verebilecek bir kitap. Mektuplaşmalarında nasıl bu kadar kısa, açık ve özgün cümleler kullanıldı bilemedim...
Aşkın kitaplarda yer edinmesi değişmiyor, verdiği haz, duygular hep aynı coşkuda. Kişiler değişiyor, üslup değişiyor, yazar değişiyor ama aşk hep orda duruyor. Kimileri onu yaşıyor, kimileri yazıyor, şahit olan da var, hiç tatmadan, bilmeden acısını, hüznünü çekmeden yaşayan da var. Sahi yaşıyor mudur aşkı bilmeyen?
Veda edelim Heloise mektubundaki yazıyla:
“Ne zalimdir şu erkekler!
Bize aşkı öğretirler, sonra çeker giderler. Biz ise hâlâ... Zalimsin sen de!
Yazmıyorsun bana.”
(s. 43)
Sopranos dizisini izlerken bir sahnede bu eser üzerine bir sohbet gerçekleşirken keşfettim kitabı. Gerçekten yaşanmış oldukça acıklı bir aşk hikayesi var karşımızda. Birçok şair ve sanatçıya ilham veren bir hikaye. Okurken olayın yaşandığı dönemi ve durumları göz önünde tutarsak müthiş bir aşk ile birbirlerine bağlı bu insanlara büyük bir saygı duymaktan başka elimizden bir şey gelmiyor maalesef.
‘İhtiyaçlar değişebilir, aşk ise değişmez..’
Bu bambaşka bi aşk olmuş. Bu kadar duygu yüklü olduğunu bilsem duygusal ve zihinsel bir hazırlıktan sonra okumaya başlardım bu kitabı. Kitapla ilgili hissettiklerimi ifade etmekte zorlanıyorum şu an evet.
Tavsiye edeceğim tek şey, kitabı okumaya başlamadan önce son sayfasını açıp Abelard ile Heloise’un hikayesini öğrenin sonra kitabı okumaya başlayın.
“Yüreğindeki iffeti koru.
Aşktan kaçınmak değildir bu.
Sınırlamaz hiçbir şeyi, hatta biçimler.
Aşkın ölçülerinden biridir.
Bütünüyle sevsek bile ölçüsüz olmak istemeyiz.”
Bazı kitapların arka kapakları fazla iyi oluyor, o kadar ki okuduğumda ''işte iyi yazı budur, böyle yazabilmek" dedirtiyor bana. Tüm bir kitabı, kitapta anlatılanı birkaç cümlelik arka kapak yazısı müthiş özetleyebiliyor. O kadar kısa yazı ile onca şeyi anlatabilmek büyük bir maharettir. Bu kitabın arka kapağı da öyle. 12. yüzyılda
Tek kelimeyse muhteşem, harika ötesi bir eser. Şiddetle tavsiye ediyorum. Hiç aşık olmadıysanız belki anlamsız gelebilir bu kadar romantizm, çelişkiler, dengesizlikler, korkunç endişeler… Ama gerçek aşkta tam olarak budur, Polyanacılık değildir, cenneti ve cehennemi aynı anda yaşayabilmek… Vâroluşun ve yıkımın kaynağı. Fakat vazgeçilmez.. Belki bir hastalık, belki bir yaşam gayesi. Ne fark eder ki yaşamak da zaten böyle bir şey değil midir? Mutluluğu, acıyı, kederi ve her şeyi doruklarında hissetmek değil midir? Yaşayanlar bilir, okuyup düşünelim bakalım, iyi okumalar..
zaman hızla ilerlerken , gerçeği yalandan ve kurgudan ayırmak gittikçe zorlaşmışken 12.yüzyılın bilinen en büyük , en gerçek ve en acı dolu aşk hikâyelerinden birini anlatır. manastıra kapandıktan sonra birbirlerine yazdıklarından oluşuyor o günlerden günümüze 7 mektup ulaşmış bugüne kadar bir çok dile çevrilip yayınlanınca ronald duncan abelard ve heloise’in yazışmalarını şiirsel bir dille yeniden kaleme almış ve oyunlaştırmıştır. bugüne kadar pek çok oyuncu bir çok farklı dilde bu acı dolu aşka sahnede yeniden hayat vermiştir . istifadeli olması adına videoyu buraya bırakıyorum
youtu.be/qhG2XrO3VgM?si=...
şahsi yorumlarıma gelirsek yaşadığı dönemi ve ortamı göz önünde bulundurursak heloisenin aşkını bir kadın olarak oldukça cesur buldum ve mektuplarını hayranlıkla okudum. abelard’ın şöhretine ve yazdığı eserlere rağmen yüzyıllarca bu aşkla anılması aşklarının ne kadar
büyük olduğunu gösteriyor nitekim . en beğendiğim mektupları ise VII. mektupları oldu ve keşke oyunu sahnelense de şu an gidip izleyebilsem dedim
heloise ilk mektubunu ona yazılmamış ama abelard’ın elinden çıkmış bir mektubu okuması üzerine yazdı, imkansızlığa rağmen mektuplarıyla direndiler yazgılarına. ben okurken hayranlık duydum size de öneridir.