Nedir bu aşkın amacı?
Seni kendi ruhumun yansıması gibi mi seviyorum?
Ah Abelard... Okurken tüm satırlarını alıntılamamak için kendimi durdurduğum tek eserdi sanırım.
Burada filozof ve şair Pierre Abelard ile öğrencisi Heloise arasındaki dokunaklı aşkın mektuplarına ortaçağın izleriyle tanıklık ediyoruz. Abelard'ın acısı ve Heloise'nin öfkesinden can yakan sözleri...
Onca tutku, acı ve özlemin içerisinde dile gelen sözcükler kaleme döküldüğünde, sanırım ancak bu kadar acımasız olunabilirdi. Son derece duygu yüklü, olağanüstü bir eser.
Düşürdüğüm, yitirdiğim, harcayıp bitirdiğim benliğimi arıyorum.
Yoksa bizzat ihanet ettiğim mi demeliyiz?
Bitirdiğinizde bir boşluk içerisinde kalıp uzun süre kelimelerin büyüsünün yarattığı etkiyi izliyorsunuz, içinize işliyor adeta.
Beni bu muhteşem eser ile tanıştıran 
Doğan'a teşekkür ederimm.
İncelemeyi Heloise'den Abelard'a gönderilen ilk mektup ile sonlandıralım...
İçimden hiç gelmiyor ama, sen istersen mektubumu şöyle de bitirebilirim :
Sonsuza kadar elveda...