İspanya'nın 16. ve 17. yüzyıldaki ekonomik çöküşünün, açlığın, sefaletin ürünü olan bir anonim eser. Açlık ve sefalet beraberinde ahlaki çöküşü de getiriyor, günümüzde yaşadığımız bu durumu başka zamanlarda başka coğrafyalarda başka insanlar da yaşamış. Bunu görmek okumak gerçekten düşündürücü. En temel ihtiyaçların karşılanmadığı, hayatta kalmanın garantisinin olmadığı durumlarda ahlaki ölçütler ne derecede geçerlidir ve ne kadar korunabilir? Ya da bu yokluk ve sefalet insanların bu davranışlarını mazur gösterir mi? Hangi noktaya kadar bu davranışlar makul kabul edilebilir? Soru çok :) Okumanın ve üzerine konuşmanın zevkli olacağı bir eser.
