Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Hayat Güzeldir / İclal Aydın
Bu kitabı ilk çıktığı zaman koşarak gidip almış okumuş ve çok beğenmiştim.
Geçenlerde yeni kitabı çıkmadan eskilerden okumak istedim.O da ne? Kitap yok! Üzülerek yeniden sipariş verdim ve elime gelen 2. basım olduğu için üzüntüden kendi kendimi yedim diyebilirim. Neyse şimdi sinirim geçti. :)
Sizler İclal
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Konudan önce kitabın diliyle alakalı bir kaç cümle yazmak isterim. Çok akışkan bir dille yazılmış kitap. Sanki oturup arkadaşınızla kahve içiyorsunuz ve o size düzgün Türkçesiyle tane tane hikayeyi anlatıyormuş havası verdi bana. Gelecekten bahsedip bi anda günümüze dönüyor, geçmişe gidiyor ve bu hiç rahatsız etmedi. Aksine daha da çok merak ettirdi hikayeyi. Tek bir soru işareti birakmadan da sonlandırdı. Baska bir bakış açısından devam edecekmiş gibi noktaladı. Konu önce durgun bir hayat hikayesi okuyacakmisiz hissi vererek başlıyor ve cok uzatmadan akmaya başlıyor ve elinizden birakamadiginiz bir seye dönüşüyor. Dram, güven, ihanet, sadakat, aşk, aile, kardeşlik, kader... ne ararsaniz var ama hepsi dozunda. Ne yavan bir aşk hikayesi, ne de icinizi kurutacak bir dram içeriyor. Kesinlikle zaman ayırılması gereken bir kitap.
Türkan, Dönüş, Derya… Ah her biriniz o kadar güzelsiniz ki ama Dönüş; canımın içi oldun sen. Öyle güzel bir aile bağıydı ki okuduğum, kitabı bitirirken içim cız etti. Daha önce elbette etkisinden çıkamadığım kitaplar oldu ama bu hepsinin yerini aldı. Uzun bir süre aklımdan çıkmayacak. Aile ilişkileri, saf sevgi, evlatlık, ihanet, kanser ile mücadele, her biri birbirinden güzel aşkların konu aldığı şahane bir kitaptı. Öyle olaylar yaşandı ki her bir bölümü ağzım açık okudum. Kitabı okumaktan çok yaşadım diyebilirim.
Beni hüsrana uğrattınız üç kız kardeşler..
İclal hanımın oyunculuğunu ne kadar çok beğensemde kalemini bir o kadar beğenemedim. Kitabın içerisinde olaylar o kadar karmaşık ki.. Bir yandan geçmişten bahsederken bir yandan geleceği anlatıyor. Olaylar arası hakimiyet yok ve bu da bizim kitaptan kopmamıza neden oluyor. Kitapta tek beğendiğim taraf ise kitabın içerisinde kullanılan naif cümle ve alıntılar. Okurken en çok sıkıldığım zorlandığım kitaplardan bir tanesi oldu. Şuna da değinmek isterim ki.. Eğer bir kitap çıkarıldı ise diziye filme dökülmemeli kitap tadında kalmalı.
Üç Kız Kardeş, Türkan, Dönüş ve Derya isimli üç kardeşin başından geçenleri anlatıyordu. Kalbimin Can Mayası ile de ilk kitapta gölgede kalan karakterlerin hikâyelerini öğreniyoruz; Rüçhan, Somer, Mine gibi. Aynı zamanda ana karakterlerin akıbetlerini de tabii.
Bu kitap ilki kadar akıcı değildi. Türkan'ın geçmişindeki insanların üzerine yoğunlaşmış dırumdaydı daha çok. Zaten ilk kitapta bana yapay gelen tek karakter Türkan'dı, bu kitapta da bol bol onun güzellemesini okudum. Yazarımız belli ki Türkan'ı çok severek yazmış ve haliyle onun üzerine çok düşmüş. Ancak okuyucu olarak ben -en azından kendi adıma- maalesef onun hikayesini bir türlü sevemedim.
Adından epeyce söz edildiği için merak ettiğim bir kitaptı ama okumaya da çekiniyordum. Çünkü daha önce de İclal Aydın okımuş, ancak işin açığı tarzını biraz bayık bulmuştum. Bu sene hadi bir şans vereyim dedim. İyi ki de öyle yapmışım, çünkü bir iki şey haricinde severek okudum
Kitap, adından anlaşılacağı üzere, üç kiz kardeşi anlatıyor: Türkan, Dönüş ve Derya. Ayvalık'ta memur bir ailenin çocuklari olarak başladıkları sakin ve huzurlu hayat, yaşları ilerledikçe hiç ummadıkları yerlere sürükleniyor.
Derya ve Dönüş karakterleri çok tanıdık, çok sevecen ve hikâyeleri akıcıydı. Kitap boyunca esen o nostaljik hava insana hem huzur, hem özlem duygusunu tattırıyordu.
Ama gelgelelim ki, Türkan'ın hikâyesine ısınamadım. Fazlasıyla melodram havasında ve -bana göre- inandırıcılıktan uzaktı.
Yani kitap güzeldi ama kusursuz değildi. Yine de okumaya değer olduğunu düşünüyorum.
Samire, Yaşar, Lorin... Üç yara kadın. Hayatları birbirine bağlı üç anne.
Bir İclal Aydın klasiği. Anneliği, sevgiyi, beraberliği, yalnızlığı bizi biz yapan bütün duyguları bütün bağlamları dibine kadar hissettirdi. Bir annenin çaresizliği, bir annenin yalnızlığı, bir çocuğun sevgiye açlığı...
Samire, çocuk yaşta evlendirilen çocuğuna sahip çıkamayan "köylü" oluşuyla ezilen sevgisiz bir kadın. Büyükanne Samire ne de güzeldin. En çok sana üzüldüm ben, en çok senin yaşadıkların yordu kalbimi.
Yaşar, sevgisiz, diktatör, kendi yalnızlığının sorumluluğunu evladına bağlayan onu da mutsuz eden kadın. Sevemedim seni, bir annenin bu kadar sevgisiz olmasını hazmedemedim. Kendi evladına bu kadar uzak olmasını kabul edemedim. Yalnızdı ama bu yalnızlığın asıl sorumlusuydu.
Lorin, ismini bile başkalarının koyduğu yetim ama anne sevgisi olmadan büyüyen sevgiye muhtaç bir kadın. Annesinden göremediği sevgiyi başkalarında aradı hep. Belki de o yüzden evlendi genç yaşta. Sonrasında yeniden inandı başkasına, ilk defa yüreğini açtığı adamdan da yedi darbeyi. Peki ya arkasında annesi, babası olsa yapabilir miydi bunları ona...
Hayatın içinden, hayatın ta kendisiydi sanki. Karşı komşu hikayesini anlatıyor gibi hissettim hep. Sevgisizliği, birlikteliği, anne çocuk ilişkisini, aşk sandıklarımızı çok güzel anlatmış sevgili İclal Aydın. Çok beğendim ben. Yine çok güzeldi!
Okurken beni o kadar içine aldı ki yeri geldi üzüldüm yeri geldi sevindim sanki olayın içindeymişim gibi hissettim . Ama kitabın iki yerinde kopukluk yaşadım. Genel olarak çok içten okuduğum bir kitap
"Bir annenin kaderi kızlarına geçiyor mu? Geçiyormuş işte!"
Merhaba arkadaşlar,
Çocukluğumdan beri çok sevdiğim bir isimdir İclal Aydın. 90'lı yıllardan beri yapmış olduğu programları, çektiği dizileri ve yazdığı köşe yazılarını sıkı takip ederim.
Dolayısıyla da yazdığı tüm kitapları okudum. Bugün ise yıllar önce ilk çıktığında okuduğum " Bir Cihan
Bir zamanlar, bir ülkenin en güzel denizine bakan bir evde üç kız kardeş yaşardı. İsimleri Türkân, Dönüş ve Derya idi. Babaları Sadık Bey ve anneleri Nesrin Hanım’la birlikte geceleri kucak kucağa oturur, gelecekte onları bekleyen şahane yılların hayallerini kurarlardı. Türkân, Dönüş ve Derya’nın, Ayvalık’ın çam kokulu sokaklarında geçen masal gibi çocukluğu, onları yetişkin dünyasının acımasızlığına hazırlamamıştı belki. Hiçbir hayatın, hiçbir seçimin göründüğü kadar kolay olmadığını, bazen en büyük, en akla gelmeyecek sırların en güvendiklerimizin kalbinde saklandığını, en korkulacak hastalıkların gün gelip geçmişi derleyip toplayabileceğini anlamak zaman istiyordu. Ve zamanın ilaç olmadığı bir yara var mıydı dünyada? Ayvalık’ın denize uzanan taş sokaklarından, nice yaşamlar görüp geçirmiş zeytin ağaçlarından, hayatın kaynağından akan suyundan, eski evlerinden doğmuş bir aile hikâyesi Üç Kız Kardeş. Bir mutsuzluk hikâyesi değil; neşeli günleri yâd ede ede iyiliğe dönüşün hikâyesi. İyileşmenin yolculuğu…
Üç kız kardeş kitabın kurgusu, anlatım dili sade ve çok başarılı. Kitap içeriğindeki hikayede sürprizler, bir ileri bir geri gidip gelmesi beni çok etkiledi. Bence son zamanlarda okuduğum en iyi romandı. Bence biraz feminen bir roman olmasına rağmen bir kız olarak çok beğendim. Kitabı eleştireceğim tek yönü ise kitap 4 bölümdü bence bölüm sayısı daha da artırılabilirdi. Bu yönü okumayı zorlaştırıyor çünkü bir bölümde farklı konulara değiniyor bence. Genel olarak kitabı herkese tavsiye ederim.