Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Yazar hakkında
Halil Cibran (1883-1931):
Lübnan asıllı Amerikalı felsefe ve roman yazarı. Mistik şair ve ressam olan Halil Cibran, ilköğretimini Lübnan'ın başkenti Beyrut'ta tamamladıktan sonra ailesiyle birlikte Lübnan'dan Boston'a göç etti. 1898'de Lübnan'a dönerek Maruni Kilisesi'ne bağlı Me'hadü'l- Hikme'ye girdi ve burada üst düzey bir
Batının yazarı doğunun tanrısı(zerdüşt)'nı kendisine kukla seçmiş. Üstinsan idealine ulaşmak için klavuzluk yaptırıyor. Yani Batının zihni Doğunun ağzı birleşmiş haykırıyor "insanlık öldü".
Ahlaksız fenomenler yoktur, yalnızca fenomenlerin ahlaki yorumlanışı vardır.
Nietzsche'nin Böyle Buyurdu Zerdüşt ve Putların Alacakaranlığı'ndan sonra okuduğum üçüncü kitabı. Kitabın ismi ile başlayacak olursak çok güzel bir isim seçimi olduğunu düşünüyorum, ahlak kavramını reddeden Nietzsche, olayların iyi ve kötü gibi basit bir şekilde yorumlanmasına karşı ve bunu kitapta çok güzel belirtiyor. Kitap dokuz bölümden oluşuyor, bir Nietzsche klasiği olarak hemen her bölümde filozoflar, insanlar, Hrıstiyanlık, ahlak ve Tanrı kavramları gömülüyor. Okuduğum ilk iki kitabında Nietzsche'nin Filozof rolü daha baskın idi ancak bu kitapta düşünür yönü biraz daha ağır basıyor. Kitabın başları çok ağır ama ilerledikçe anlamaya ve Nietzsche'nin düşünceleri hakkında bilgi sahibi olmaya başlıyorsunuz. Nietzsche hakkında bilgi sahibi olacağınız en iyi Nietzsche kitabı budur diye düşünüyorum. *Bu kısım spoiler içeriyor ama bir felsefe kitabından spoiler yemek rahatsız eder mi bilmiyorum :)* Nazizmin fikir babalarından görülen Nietzsche'nin Yahudiler hakkındaki fikirleri aslında ne kadar çarpıtılan ve yanlış anlaşılan bir düşünür olduğunu kanıtlıyor bize. Gerçek Nietzsche'yi öğrenmek istenelere tavsiye edilir :)
"5 yaş insanın en olgun çağıdır, sonra çürüme başlar." diye mütevazi ama müessir bir giriş yapan harikulade bir Alper Canıgüz romanı. Aynı zamanda benim yazarla tanıştığım ilk kitaptır kendisi.
Kitap 5 yaşında - ama 30 yıl boyunca 5 yaşında kalarak yaşamış bir 5 yaş bu- olgun, bilgili, zıpır bir karakteri Alper Kamu'yu ele alıyor. Psikolji, felfefe, aşk gibi birçok konuya değinilen komedi-polisiye türünde güldüren, düşündüren akılcı ve akıcı absürt bir roman. Özellikle "Böyle Buyurdu Zerdüşt" bölümü tekrar tekrar okunan, yazarın zekasıyle mest olunan bir bölüm. Ayrıca Leyla ile Mecnun'cu tayfanın okurken ayrı bir keyif alacağını düşünüyorum zaten belki bilmeyen vardır diye söyleyeyim yazarımız da Afilli Filinta tayfasından.
Kapak tasarımına da değinmeden geçemeyeceğim başka hangi tasarım içerikle bu kadar uyumlu olabilirdi bilmiyorum. Kapağıyla, kurgusuyla her şeyiyle olmuş diyebileceğim bir kitap. Sürükleyici, eğlenceli ama aynı zamanda asla boş olmayan bir kitap. Bu üçünün aynı anda olmasının zor olduğunu bildiğimden bu kısma da değinmek istedim. Biraz daldan dala atladığım bir yazı oldu farkındayım ama değinilesi çok kısım vardı benim için.
Kütüphanenizde yer alması dileğiyle...
Frederich Nietzsche 'nin "Ve Böyle Buyurdu Zerdüşt" kitabını okumaya çalıştıktan sonra ; Cem! kendini bu kadar zorlamana hiç gerek yok dedim. Ve vaz geçtim.
Ancak Henry Troyat'ın "Tolstoy" adlı kitabında şu satırlar moralimi düzeltti;
" Tolstoy, Nietzsche’nin böyle buyurdu Zerdüşt “ kitabını okuduktan sonra “Bunu yazdığında tamamen deli olduğunu ve mecazi anlamda değil , kelimenin tam anlamıyla deli olduğunu anladım : Tutarsızlık , bir fikirden diğerine atamalar , mukayese edilen şeyi belirtmeden yapılan mukayeseler, arkası gelmeyen muhakeme girişimleri.
Ama bu huysuz adamın ( Tolstoy ) savunduğu her fikrin tersinin aynı şiddette savunduğunu hatırlayınca ,
Nietzsche ne demek istiyordu diye de aklımdan geçirmedim değil.
Bu kitap Nietzsche'yi tanımak için önemli bir kaynak, her zaman ki gibi alıntılarıma göz gezdirdiğinizde kitap ile ilgili fikir sahibi olacaksınız .
Ancak Nietzsche'yi tanımak için Stefan Zweig'in "YARALI RUHLARIN ŞİFACISI" nı tavsiye ederim.
"Uçmayı öğretemediklerine çabuk düşmeyi öğret"
Hakkında hiç araştırma yapmadan okuduğuma pişman olduğum kitap. Kapağını açıp okumaya başladığımda gelmiş geçmiş en dişe dokunur ateizm argümanlarını okuyacağımı sandım.
Önce beğenmedim, umduğumu bulamadım diye. Sonra şiirsel üslûbunu yadırgadım yine beğenmedim. Üslûbundan soyutladım kendimi, fikirlerine odaklandım, tekrar beğenmedim. Tam anlamıyla deli saçması. Öyle ki kitapta bahsi geçen öldü dediği tanrısının kemiklerini sızlatır!
Bana öğrettiği iki şeyden biri Nietzsche’nin ateist değil yobaz bir deist olduğu. Diğeri ise -öğrettiği değil de düşündürdüğü şey diyelim- fantastik inanç sapmalarının her dönemde, her coğrafyada, her dinde birbirlerinin benzeri olduğu.
Budizm’de tanrıya ulaşıp sonsuz olmak: NİRVANA; İslam’dan bozma tasavvuf ekolünde tanrıya karışıp nefsin yok olması: FENAFİLLAH; ya da “zerdüşt”ün dediği gibi tanrılık makamına erip tanrının ölmesi: ÜBERMAN. Bunlar hep aynı radikal sapkınlıkların birer izdüşümü.
