Yazık Oldu Bay Goriot'a...
Hırslarımız mı bizi ayakta tutan ,yargılarımız mı yoksa sevgimiz mi? Hepsi de birbirinden farklı ama oldukça bağlantılı şeyler. Bazen bir insanı yüreğinin sertliği ayakta tutar bazen de tam tersi olarak yüreğinin yumuşaklığı. Bazen nefret üstlenir bu görevi bazen de sevgi…
Balzac tam da bu konuları eksenine alarak zekice ve insanın iç dünyasını ayrıntılı bir şekilde irdeleyen bir eser kaleme almış. Hırs , ihtiras ,nefret, küçümseme, karşılıksız bir şekilde beslenen ve her gramı ile fiile dönüşen bir sevgi… Birkaç karaktere oturtulmuş kocaman bir toplumun içsel özeti.
Goriot Baba ortalama uzunlukta bir kitap. Dili sade ve yormayan bir üsluba sahip. Kitap genel olarak insan ve toplum psikolojisini temele alarak birkaç dizi olay ekseninde birkaç karakterin bakışı ile dizayn edilmiş. Kitapta her karakter ayrı bir hikaye ayrı bir rol ve ayrı temsiliyetle can buluyor. Ön yargılar, pragmatizm ve hayal kırıklığı üçlemesi sahnelenmiş bir oyunu izliyoruz kitap boyunca. Sayfalar çevrildikçe hayatın ne kadar acımasız ve umursamaz olduğunu insanların ise ne kadar nankör olabileceği konusunda bir daha aydınlanıyoruz.
Okurken sıkılmadığım ve verilen mesajlar itibari ile sevdiğim bir kitap oldu. Okuyun ve anlamaya çalışın(:
