Acınazda Kaybolmamız İçin..
Bazı insanları anlamak için onun yürüdüğü yoldan yürümek lazım. Aslında kitaplar biraz da bizi bu yollarla tanıştırıyor. Sevgili 
Alim Yavuz un saf bir dille anlattığı bu eserde yetiştirme yurdunda kalan çocuklarımızı anlamamız için bize ışık tutmuştur. İçeriğindeki duygu yoğunluğu rağmen benim aklım tek bir duyguya takıldı: Affetmek. Biz yaşamımızda küçük bir şey bile olsa o kadar zorlanıyoruz ki affetmeye şayet yazar nasıl affetmiş diye düşünmeden edemedim. Yaşantılardan hariç bakanlığın iki adım ileri gidemeyeşi de gözler önüne serilmiş kitapta. Tabii yetiştirme yurdunda zamanı geçmiş yazardan tavsiyen de bulabilirsiniz. Bir kitapta binlerce yola şahit olduk. Özellikle işleyişi merak eden, bu çocuklar neden kötü yoka düşüyor, neler yapılmalı gibi sorular aklınızı kurcalıyorsa bu kitapta buluşabilirsiniz 
Sakın Acında Kaybolma
