Deli Gömleği/Güray Süngü
Sosyal medyada sıkça ismine ve kitaplarından alıntılara rastladığım Güray Süngü’ye öykü ödüllü ‘Deli Gömleği’ ile merhaba dedim. Güzel başladı, güzel devam etti, güzele yakın bitti. Güzele yakın bitti, ne demek; şöyle açıklayayım:
Eserde kesif bir ‘intihar, ölüm’ kokusu tütüyor ama şu da var: öldü diyor ama bir sonraki satırlarda aslında ölmediğini görüyorsunuz ya da yaşayanın ölü olduğunu... Varın yok, yokun var olduğunu... Her şey bir anda oluyor. Kamuran Abi bir gün geliyor ve Bekir’e -ilk öykünün kahramanı-: ‘sıkılmıyor musun’ diye soruyor. Ertesi gün intihar ediyor. Böyle her şeyin hemen olup bittiği bir kitap. Buna en çarpıcı örnek de Bekir’in bir anda karısını öldürüp bahçeye gömmesi. O ayrı bir olay.
Hele en son öyküde ‘olmayan hırsızlık’ var ki; akıllara zarar. Aslında bu vak’ayı gerçekte de birçok konuda yaşıyoruz. Eserde olay ve diyalogdan ziyade ruh ve iç muhasebesi mevcut. Kapalı, karamsar bir hava hakim. Ama bunların hiçbirini olumsuz bir yargı ile yazmıyorum. Kitabı gayet beğendim. 2 günde bitirmemden anlayınız bunu. Yazar çok derin ve ben o derinliğe vâsıl olamadım. Sadece yazarın üslûbuna alışık değilim ama daha çok okumak, daha çok alışmak istiyorum.
Kitaplı günleriniz olsun efendim. 
Deli Gömleği 
Güray Süngü
