Merhabalar
"Büyüdüm mü gerçekten?
Büyüdüm, küçüldüm, katılaştım, kırıldım, bedenen ağır, ruhen zayıf, artık ayaklarım yere değiyor ya koltukta otururken, sağlam basamıyorum hiçbir zemine oysa şimdilerde, kalbim başka, ruhum başka zihnim bambaşka yerden tutturuyor, kafamda bir tuhaflık..."
Ağır depresyon teşhisiyle tedavi amaçlı doktor Miraç Bey'in hastası olarak abisi tarafından kliniğe yatırılır Heval. Kafasının içinde hayata dair çözemediği birçok olay ve olguyu bizlerle paylaşır, bir ay su gibi akıp giderken nokta atışları ile deli değil de akıllı diyeceğiniz satırları sunuyor okuyuculara.
Nasıl bu hale düştüğünü sorgularken kaçacak bir yerinin olmadığı gerçeğiyle yüzleşiyor. Sistemin asimile ettiği şehir köleleriyiz diyor, acınacak bir halde olduğumuza, robotik hayatlar sürdüğümüze değiniyor, haksız da değil her birimiz beton yığınlarının arasına hapsolmuşuz.
Kalemini keyifle okuduğum bir yolculuk oldu, tavsiye ederim kitapla kalın dostlarım
~
"Zaman delidir, hızlandıkça azalan, öfkeli, riyakar bir k*ltak, hüzün ve acıya bulanırsan da yavaşlayıp halinden zevk alırcasına durulayan..."
~
"Yaşanan bazı acılar hiç geçmiyor maalesef, O yüzden karşı koymadan onlarla yaşamayı, yaşarken onları taşımayı da öğrenmek lazım..."
~
"Risk almalı insan. Düşünmemeleri düşünmeyeceğim; düşünmediğimi de. Ve sadece o riski alıp, hep anda kalmalıyım."
~
"Yaşam çok hızlı akıyordu, zaman bir buz kütlesi gibi eriyordu hayatın içinde..."
~
@isikkorkunc
@edisyonkitap
@kitaptanportre
@biavucokurbidunyakitap
#ışıkkorkunç #kitaptanportre #birmüsadetdelireyim #kitaptanportreokumalari
