Birçok okur gibi benim de "tarihsel roman" algısıyla okumayı ertelediğim bir kitaptı. Tarihi sevmediğimden olsa gerek. Fakat bu kitap için önyargılı davrandığımı okuduktan sonra anlamış oldum.
Yazarın da belirttiği gibi Engereğin Gözü için "tarihsel roman" diyemeyiz. Çünkü tarih bir dekor olarak kullanıldı diyor. Gerçekten de öyle. Daha ziyade Efendi-Köle ilişkisini, İktidar-Birey ilişkisini hadım edilmiş Habeşli siyahi bir Haremağasının gözünden anlatan biraz da psikoloji ile harmanlanmış bir roman. Keza Ağa'nın bile kendini bazen hamam böceği, bazen korkak bazense iktidar hırsı ile kendinden geçmiş duygular içinde görüyoruz. Osmanlı dönemindeki iktidar hırsını, saray entrikalarını, şiddeti, taht oyunlarını, isyanları, erotizmi, cariyelerin yaşayışını kendi gözlerinizle görmüş kadar oluyorsunuz. Kurgu mu yahut gerçeklikle örtüşüyor mu anlatılanlar derseniz, yazar son sayfalarda gerçekliğe uygun olduğunu ifade etmiş.
Ben okumayı erteleyerek yanlış yapmışım diyorum çünkü böylesine güzel bir kitap daha önceden okunmalı(ymış).
Keyifli okumalar dilerim...
Nermin Yıldırım 
Dokunmadan isimli romanında. Eseri okuduktan sonra dimağımda bıraktığı hissiyatı mümkünü yok tarif edemezdim aklımda bu cümle olmasa. “Ne var ki insan ölürken en çok hayallere geç kalıyordu.” Ve bu geç kalmışlığın acısı başka hiçbir şeyle kıyaslanmıyordu.
Mücellâ,
Kendi hayatının
