Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Bir sen var benden içeri..
Kendi hayatımızla ilgili aldığımız kararların doğruluğunu, yanlışlığını, ya kararı uygulayıp deneyimleyerek ya da başkalarının düşüncelerini önemseyerek test edebiliriz. Bu eserde zihnine aldığı kişiyi bir ayna gibi gören Mirat, zihninin derinliklerine hem kendisinin hem de başkasının gözünden bakabilmiştir. Her ne kadar buna alışmak çok zor olsa da..
Hayatımın en özel ya da en unutulmaz anlarını düşündüğümde hep yalnız kalmayı tercih ettiğim anlar olduğunu farkediyorum. Kendi kendime kalıp iç sesimle kinustigum anlarda yaşadığım mutluluğu dışarıdaki insanlar görseler sanırım çok şaşırırlardi. Bu yüzden yani yalniz kalmaya duyduğum bu hayranlık yüzünden isminde yalnızlık geçen kitaba başladığımda çok heyecanlıydım. Kitap beklentinin çok dışındaydı. Ancak zamanın ruhunu, sehir insaninin yalnızlığını ve yalnızlık algısını çok iyi yansıtması açısından çok başarılıydı. Bence bir sinema filmi çıkartabilirler diye düşünürken tiyatro oyunu yapıldı. Kitap akıcı, olay örgüsü gayet başarılı, eglenceli. Yalnızlığı seven ve sevmeyen herkese tavsiye ederim.
Murat Gülsoy’un okuduğum ilk kitabı ‘Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet’ idi. Konusu, kurgusu, anlatımı çok farklı ve etkileyici idi. Okuduğum ikinci kitabı da ‘Binbir Gece Mektupları’ oldu. Kitap 10 öyküden oluşuyor. Son 2 öykü hariç öyküleri büyük bir keyifle okudum. 2 öyküyü hariç tutmamın nedeni ise benimle alakalı muhtemelen. Çünkü anlamadım Ama diğerleri hem farklı konuları hem de yazarın sade ve etkileyici üslubu ile büyük bir keyifle okuduğum öykülerdi. Özellikle ‘Elden Ele’ sevdiklerimden biri.
Bazı kitapları okurken keşke ben de bir şeyler yazabilsem diye hayıflanırım, Murat Gülsoy’un okuduğum iki kitabında da bunu hissettim. Fakat kitaptaki bir öyküde yazdığı gibi: İnsanın yeteneği olmadığı bir işe gönül vermesi kadar acıklı bir şey yoktur.
Zamanla bildiğin her şeyi unutsan da, zihnin en sevdiklerini en sevdiğin halleriyle kazır beynine ve o kazıma işlemi ölüme dek devam eder yoksa batıverirsin o gemiyle, kaptanı olsan bile. Çocuğunu en sevdiğin haliyle kazır, resim yaparken misal daha 6 yaşında, şimdi çokça yaş almış olsa da. Ya da eşini, vişneçürüğü berjerde ayağında yün çoraplarıyla. Asla bozulmaz o görüntü adını bile unutsan, hatta yüzünü aynada...
Demans hastası birinin yaşantısına tanık olan biri dolduruverir kitaptaki o boşlukları kolayca...
Hatta biraz daha kolay olabilir onun yerine koyabilmek kendini, zihninin bulanıklığını keşfederek, haliyle biraz da acıyla...
Ben kitabı çok sevdim...
Anneannemi de çok severdim...
Yazarın okuduğum ilk kitabı bu ve gerçekten akıcı bir dili var hiç sıkılmadan okudum, kitabın ortalarına geldiğimde nasıl ilerleyeceğini tahmin etmiştim ama yine de merakla okumaya devam ettim, gerçeküstü unsurları çok sevmediğimi sanırdım meğer bazen sevebiliyormuşum, uzun süredir bir şey okumadığım için bu kitapla dönmüş olmak bana iyi geldi.
Her insan bir başkası için acı çekmek üzere yaratılmış bir başkasıdır. ‘Sevgilinin Geciken Ölümü’, bu düşünce çevresinde aşk dediğimiz çoğul garipliğin zamanla, insanlarla ve ölümle ilişkisini sorguluyor.
Murat Gülsoy, tek bir günün hikayesi olan bu romanında, Proust’tan beri modern edebiyatın temel sorunlarından biri olmuş zamansallığı yalnızca içerik anlamında değil, teknik olarak da konu ediniyor.
Gülsoy’un üslubuna sinmiş ironi, oyun duygusunu geride bırakmadan, anlatının o basit kadim koşulunu, kendini ‘izletebilmeyi’ esas alarak, neredeyse cerrahi bir titizlikle en küçük parçalarına ayırarak zamanı, aşkı, kendisini, başkasını sorgulamakta. Yanıtların değil, soruların yazarı olmayı seçiyor Murat Gülsoy.
