Ve gerçeği açıklıyorum dediğinde gerçek kaçar. Bu kitapta aynen öyle. Tabiri yapılamayan yapılsada eksik kalacak bir rüya gibi.
Konusuna gelince boşanmış ve aldatılmış bir adamın hezeyanlarını, sorgulamalarını okuyoruz. Aslında bu sorgulamalar hayatını belirleyen anlayışa dönük. Hayatını idealist temellere dayandıran ve iyimser bir anlayışla anlamlandıran bir adamın hayatın gerçekleriyle yüzleşmesi.
İnsanın grotesk bir varlık ve gerçeğin ancak kötülüğü görünür kılarsa gerçek olduğu yargısı.
İnsanın anlama dair sorgulamaları ve sorgulamaların neticesinde iyimserliğini koruyacağı her tessellinin, nasihatin anlamsız ve derdine deva olmuycağı, kötümserliğini iyimserliğine baskın tutarak ve gerçeği(kötülüğün) kabullenerek insanın bu anlamsızlığa, dolayısıyla hayata ayak uydurabileceğini anlatıyor kitap karakterimiz Herzog üzerinden.
Ve karakterimiz, anlamsızlığı ancak kendini toplum yararına bir hizmete adayarak anlamlandıracağı gibi katılmadığım bir görüşe sahip olarak sözde bir olgunluk dönemine adım atarak hikayedeki karakter gelişimini tamamlıyor.
Kitap hakkında hüküm verecek kadar iyi anladığımı idda edemem kitabı ama Saul Bellow'un iki kitabını okumuş biri olarak şunu sezdim. Sanki melonkolinin ve yalnızlığın gizli bir eleştirisini yapan bir kurgu seçimi yapıyor kitaplarında sanki. Boşlukta Sallanan Adam' la Herzog'da ortak olan şey buydu sanki.
Neyse daha fazla uzatmayayım. Şu kadarını söyleyeyim bu kitap gerçekten özel bir kitap.
Mutlu Kılıç
