Refik Halit'in Gurbet Hikayeleri kitabı benim hayatıma ilk kez ortaokulun Türkçe dersinde Eskici öyküsüyle girmişti. O yaşlarda bu öykü beni o kadar etkilemişti ki o zamanlardan kalan notlarımı kaybettiğimden ya da hikayenin adını hatırlayamadığımdan bir türlü kitaba erişememiştim. Yıllar sonra bu hikayeye ve kitabın tümüne ulaşmak nasip oldu ve buna çok mutlu olduğumu eklemem herhalde sizin de malumunuz olacaktır. Bu kişisel düşüncemden sonra kitapla ilgili düşüncelerime geçeyim.
Kitabın benim için en vurucu hikayesi tabi ki Eskici idi. Memleketinden, çevresinden kopan çocuğun bambaşka insanlara, bambaşka bir kültüre adapte olmaya çalışırken geçirdiği zorlukları öyle derinden hissettim ki ona adeta bir can simidi olan Eskici gitmek zorunda kaldığında benim de kalbimde bir ağırlık, boğazımda bir yumru belirmedi değil... Onun dışındaki hikayeler de damakta hoş bir tat bırakıyorlardı kanımca. İkinci kitaba gelirsek konu olarak farklı ve özellikle sonlara doğru merak duygusunu arttıran bir hikayeydi. Fakat sonlardaki heyecanlı kısma gelene kadar olayların durağan olduğu kısımda biraz sıkıldım. Sıkılmadım desem yalan olur. Ama genel olarak okunmaya değer bir eser tabi ki. Türk edebiyatı meraklılarına önerilir.
