Okurun hayatın işlevini sorguladığı, kimi zaman Tanrı rolüyle can aldığı, kimi zamanda yazar kimliğiyle bir karaktere can verdiği, dünya yorgunu insanların yaşantılarına konuk olduğumuz on iki öykü var Maskeli Timsahlar Kongresi'nde. Her öyküsü ile çarpıcı, kullandığı üslup ve teknikle okurunu öykülerin içerisine çeken Barlas Özarıkça, edebi bir haz yaşatıyor. Gerçek ile hayalin birbirine karıştığı, her karakterin kendi hayatındaki davanın peşinden gittiği, tarihin başına ve devamındaki akışına şahitlik eden öyküler. Aralarından en çok İtirafın Savcısı, Maskeli Timsahlar Kongresi, Peri Otel Cinayetleri, Tepe, Seyfi-Tek Elle Alkış, Işığın Beyi ve Ham ile Hamsi öykülerini sevdim.
Barlas Özarıkça, öykü metni kadar şahsi hayatı ve edebi cemiyetten tanıdığı kişilerle de dikkat çekiyor. İsmen veyahut okuduğumuz eserleriyle aşina olduğumuz isimler. Hasan İzettin Dinamo, Tahir Alangu, Macit Gökberk, Nermi Uygur, Konur Ertop, Asım Bezirci, Doğan Hızlan, Nezih Araz, Selahattin Hilav, Şükran Kurdakul, Memet Fuat, İlhan Selçuk, Çetin Altan, Haldun Taner, Mustafa Ekmekçi, Mehmet Kemal, Tarık Dursun, Demir Özlü, Adnan Özyalçıner, Cemal Süreya, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Attila İlhan, Necati Güngör, Erol Toy, Selim İleri, Metin Cengiz, Eray Canberk, Tomris Uyar, Adalet Ağaoğlu, Oğuz Atay, Yusuf Atılgan, Salâh Birsel, Hilmi Yavuz, Faruk Şuyun, Enver Ercan, Metin Celâl... Özellikle yazarın Oğuz Atay'ın kuşağından oluşu ve Oğuz Atay ile Yusuf Atılgan'ın yakın arkadaşı oluşu dikkatimi çekti. Gerek güçlü öyküleri gerekse edebi yaşantısı ve tanıkları ile referansı güçlü bir öykü metni Maskeli Timsahlar Kongresi, tavsiyemdir.
