"Bizi inciten aşk değil, teslimiyet."
Bir gün, "Anneee, hani sen yaşlanıp öleceksin ya... Hani ben de öleceğim yaşlanınca... Sonra buluşacağız değil mi?" dedi. Bir an durakladı. "Peki anne, orada seni nasıl tanıyacağım?"
Hiç sevmediği babasının intiharına üzülen, çok sevdiği kız kardeşinin intiharına sevinen Mercan'ın bir garip hikayesi.
Eser roman olarak geçiyor ancak daha çok anlatı, hikaye ve otobiyografi türünde bir eser. 127 sayfa gibi kısa bir kitap olsa da 33 bölümden oluşuyor. Bazen iki üç bölümde aynı olay örgüsünü devam ettirse de yazar, bölümlerin geneli geçmiş, şimdiki ve gelecek zaman atlamalarıyla ilerliyor. Bir bölümde Mercan ile eşi Abidin anlatılırken diğer bölümde çocukluğunu okuyoruz Mercan'ın.
Kitap oldukça kasvetli, karanlık ve bölük pörçük. 
Filiz Özdem'in biyografisine baktığım zaman çocuk kitaplarıyla öne çıkmış bir yazar olduğunu görünce şaşırdım. Çocuk kitapları yazarından böylesine karanlık, her sayfası intihar kokan bir kitap okumak ilginç bir deneyim oldu. Ortalarına kadar ana karakterle iyi kötü bir bağ kurabiliyorsunuz ancak sonlara doğru kitap arapsaçına dönüyor, bir sayfa önce intihar eden bir insanla bir sonraki sayfada karşılıklı çay içmek kadar girdaba sürükleniyor herşey.
Farklı tarzda kitap okumak isteyenler bir şans verebilir.
