Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Herkese merhaba.
Bugün sizlere içerisinde biraz gerilimin de bulunduğu bir bilimkurgu kitabı yorumlayacağım.
Patricia Forde – Liste.
Ark topluluğu Noa isimli bir diktatör tarafından yönetiliyordu. Bu diktatörün savunduğu düşünce ise; ne kadar az konuşma, o kadar çok huzur. O yüzden toplulukta 500 kelimelik sınır ve Kelime Ustası Benjamin ve çırağı Letta tarafından verilen kelime kutularında olan kelimelere uyulma zorunluluğu var.
Kurallara uymayanların ihtar puanı alıyor alıyor alıyor ve sonunda dili kesiliyor veya ormana atılarak vahşi hayvanlara yem yapılıyor.
Benjamin’in ortadan kaybolması ve öldü denilmesi üzerine Letta topluluk kurallarının dışına çıkarak olayın peşine düşüyor. Ve çok güvendiği Noa’ya artık 500 kelime sınırı ve dil kesme olayının da yeterli gelmediğini, yeni yöntemler geliştirdiğini fark ediyor. Ve onu durdurmaya karar veriyor.
Dili çok akıcı olmasına rağmen; bence okumayan için bir kayıp değil.
liste
Maalesef yazdığım bütün herşey gidince bir daha başlıyorum.
Kitap sizi kelimelerle buluşturuyor. Kitap muhteşem bir kitap bence kapağından, arka kapağındaki sözlerinden, içindeki bölümlerin adlarıyla herşeyi muhteşemdi. Kelimelerin içinde yüzüyorsunuz adeta.
İnşallah yazarımızın diğer kitaplarıda Türkçe'ye çevrilir.
Kitap benim ilk pods-itlediğim kitap olarak ve beni bir bagdan başka baga sokmasıyla beni büyüledi.
Kitabın konusuna geçmeden son olarak:
Kitabın sonunda keşke bir bölüm olsaydı daha diyorsunuz ve bunuda yazarımız bence bilerek yaptı.
Distopya kitabı olduğunu da unutmayalım.
Kitabın konusu ise şöyle:
Dünya Erime'den dolayı yok oluyor ve sadece bir bölge ayakta kalıyor o bölgenin ismi Ark. Ark'da her şeyin sınırları var. En önemlisi ise kelimeler, kelimelerin sınırlamasının sebebi kelimelerin düşüncelere düşüncelerin ise Erime'ye yol açtığını söylüyor John Noa. Burada sadece 500 kelime var ve bunları yazan kelime ustalarımız var ve artık bir tane kaldı Letta. Letta ise diğerleri gibi normal ,John Noa'ya itaat eden bir insanken bir hatasıyla bir bozguncu ile tanışması ve sonrasında neler yapacağını okuyoruz bu kitapta .Kelimelerin dünyasında gezmeye var mısınız?
Hayatta kalmak için kaç kelimeye ihtiyacın var?..
Noa, Kirpi ve Sarı
Kitabı ilk okuduğumda üç gün kucagımdan indirmedim, artık baş ucumda. Noa'nin agladigi sayfada yasadigim katarsis in etkisi 3 gun sürdü, durduk yere kendiliginden akan göz yaşlari..
Kendi baktığım aynada hep sarıyı daha çok görmek istedim, gördüm de. O neşe ve enerji de kolayladı benim için bunu. Şuanki yaptıklarımın her şeyi çözeceğine inanmamı da sağladı. Tertemiz! - Sandım. Sonra bana tutulan aynada gördüm kirpiyi. Hem üzüntümden hem sinirimden ağladım sürekli.. Noa' nın o hissini taaa içimde hissedip ağladım. Denizaltına binip en derinlere göndermek de uzaya fırlatmak da yok etmiyordu, evet. Sinirim daha da arttı ama neye? Kime? Kendime. Aynayı bana çevirene kızmayı denesem, kolay ya hani. Olmuyor. Kandıramadım kendimi bu kez. Kendime çoook kızdım ama böyle yerin dibine sokarcasına değil, sarılıp 'ah canım benim' diye severcesine. O kadar etkilendim ki sinirimin yansıması rüyamda her yeri taramamla ortaya çıktı. Ama nasıl bi tarama! Öldürmeden. İnanamadım.. yine de bir kez gördüm ya o kirpiyi, artık inceleme zamanı. Biliyorum ki bu çok zor benim için, hiç alışık olmadığım bir şey. Yirmi beş yıl sıkıca tutmuşsun ince ince örmüşsün şemanı, gel de sök! Sık sık kendime sarılıp saçlarımı sevmem gerek.. o kirpiyi akıta akıta şefkatle göndermek gerek. Sonrası zaten evim #Noakirpivesarı @sepininceer
Ressam Gauguin'in hayatından bir kısmı okuyoruz, kendisi anlatıyor. Avrupa'dan kaçıp Tahiti'ye gidişini ve orda Avrupaiyi özelliklerden kaçıp ilkelliği arayışını aktarıyor Gauguin; (spoiler sayabilirsiniz) lakin 40. sayfadan sonra hiç hoşuma gitmeyen bir şey var o da pedofili oluşu 30 yaşındaki bir adam Tahitili 13 yaşındaki bir kızla nasıl evlenip de çocuk yapar. Sanat tarihinde Gauguin'i işliyorduk önemli birisiydi evet ama keşke bu kitabı okuyup da bunu öğrenmeseydim.
Çok güzel bir kitaptı. Şu anki cahilliği gayet iyi anlatmış. Ama sadece duyarlılıkla ilgili değil çok da eğlendiren bir kitapdı, bir günde bitirmemi sağlayan bir akıcılığı vardı.
Letta'nın düşüncelerini hemen değiştirememesi ve sürekli tekrarlanan "ama"ları da gerçeğe yakın hissettirdi (onca imkansız masalsı olay olmasına rağmen). Açıkçası kimsenin sonunda ölüm ve sürgün olabilecek bir kararı hızlıca verebilecek kadar cesaretli olduğunu sanmıyorum.
Sonlarına gelirken bu kadar az sayfada kitabı bozmadan olayı tatlıya bağlayamayacağını düşünüp kendimi kötü bir sona hazırlamıştım. Sonuçta kimse alıştıra alıştıra ölemezdi. Ölürdü, ve son, yeterince kısa. Ama öyle olmadı "sözde" her şey düzeldi. Asıl kötü yenildi. Letta ailesini bulmaya gidecekti ve Marlo'yla kitap boyunca beklediğim bir bağlılık sahnesi de yaşanmadı. (Ki galiba bu en çok üzüldüğüm kısım.) Kitabın sonunda aklımda bir sürü soru vardı. Diğer insanlara ne olucak?(Sonuçta başa Amelia geçti ve onun da Noa'dan aşağı kalır yanı yok.) Amelia bunları hiç mi aramayacak? Finn hüznünü içine gömüp yoluna devam mı edecek? Dilsizler? Kelimelere ne olacak? Benjamin dışında kimsenin bilmediği onca kelime ve hatıranın olduğu ev? Sevgili iyi kalpli öğretmenimiz? Ya da o korkutucu N-İ-C-E-N-E den yedek şişeler olabileceği ihtimali? Ve daha bir sürü cevapsız soru...
Bu kitap bir seri olmayı hak ediyor.
İkinci kitapla görüş(ebil)mek dileğiyle.
Herkese merhabalar! Bugün @genctimas yayınlarından çıkan distopik bir kitabın yorumu ile geldim. Bu kitap aslında distopya kitaplarında biraz sınırların dışına çıkmış diyebilirim, zira konusu fazlası ile sıradışıydı. Erime adı verilen bir olaydan sonra dünya yaşanamayacak bir duruma geliyor. Dünyadaki son güvenli yerlerden biri olan Ark şehrindeki insanlar, güvenliği açısından 500 kelimeyle sınırlı bir listeye göre konuşmak zorundalar. Kelime ustaları ise kullanımı yasaklanan kelimeleri saklamak ve onları korumakla görevliler. kelime ustası Benjamin’in çırağı olan Letta ise bu sistemi içten içe eleştiriyor ve özgürlük için yanıp tutuşuyor. Bir gün Letta'nın ustası ortadan kaybolunca Ark'ın yöneticisi John Noa, Letta'dan kelime ustası olmasını ve listedeki kelimelerin sayısını azaltmasını istiyor. Fakat Letta ne yapacağını bilemiyor ve kelime listesini de kısaltmak istemiyor. Bu durumun içerisine düşen ve her şeyi yoluna koyması gereken Letta’nın masalını okuyoruz kitapta. Ana fikri açıkça ortada olan kitap kelimelerin gücünden ve rahatça konuşabilme özgürlüğünden bahsediyordu. Genç timaştan çıkan kaliteli kitaplardan biriydi. Beni hayalkırıklığına uğratan tek nokta kitabın sonunun net olmamasıydı. Kelimelerin gücü adına…
Kendinize iyi bakın!