Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Baş yapıt? Nobel? İki cümleyi birbirine zor bağladığınız ve sürekli değişip duran anlatım tarzları ile olayın bir türlü içine giremediğiniz bu kitap; buram buram pedofili kokuyor. Çocuk 15 değil, 12 yaşında... Ve ne bileyim; bomboş, hiçbir yere bağlanmayan, amaçsız... Büyük bir şans vererek; bir şeyler değişir beklentisi ile sonuna kadar okumaya çalıştım ama sonunda da bir şeyin olduğu yoktu.
Polisiye kitapları seviyorum, ancak cinayet anlarını uzun uzadıya anlatan kitaplar beni ürkütüyor. Amerikan Sapığı'nı okumuş olmak da ömür boyu yetecek bir cinayet hatırası bıraktı açıkçası. Yirmi yıl önce okumuştum Amerikan Sapığı'nı. 80'li yıllarda ilk çıktığında Cumhuriyet gazetesinde yurt dışında kitabın edebiyat olup olmadığına dair tartışmalar yaşandığını söyleyen haberler okuduğumu hatırlıyorum. Neden bu soru soruluyordu peki? Yazar Brett Easton Ellis cinayet sahnelerini öylesine ayrıntılı ve hakikaten insanı dehşete düşüren bir şekilde anlatıyordu ki insanlar yazarın sağlığından şüphe etmişlerdi anlaşılan. Ben bir hafta etkisinden kurtulamamıştım kitabın.
Yanılmıyorsam geçen yıl Joyce Carol Oates'un Zombi adlı kitabını da ilk on beş yirmi sayfasında bıraktım; orada da gereksiz, çok uç noktalarda cinayet sahneleri iğrenç sapıklıklarla beraber anlatılıyordu. 4. Maymun da bazı yerlerde bu tarz yaklaşımlar sergiliyor. Okuyabildiğim kadarıyla diyalogları iyi, çok rahat okunan, kafa yormayan bir kitap ve kanlı polisiyeleri sevenler için iyi bir seçim olabilir. John Katzenbach'ın tarzından fazla şaşmamam gerektiğini anlıyorum kendi adıma.
80 syf.
10/10 puan verdi
Başta kitabın kapağına ve ismine baktığımda liseli aşıkların öyküsünü ele almıştır demiştim fakat büyük yanılmışım!
İlk Aşk küçük bir kızın kendinden 15 yaş büyük bir erkeğe önce masumane hayranlığını sonra ise nefretini içeriyor.
Annesi yüzünden başka bir yere taşınmak zorunda kalan küçük kız taşındıkları evde yaşayan tuhaf gence aşık olduğunu düşünür.
Ruhsal çöküntü sonucu okuluna ara veren genç tam bir psikopattır . Küçük kızlara şiddet ve istismarda bulunan iyi görünümlü bir psikopat ...
Çocuk yetiştirilmesinde ailenin ne büyük bir etken olduğu, şiddeti, küçük kızlara olan istismar ve dahası...
Bu mükemmel kitapta bir tacizcinin ve kurbanın etkileşimi korkunç bir biçimde okura sunuluyor.
İnce ama çok büyüleyiciydi,
Çok sevdim ve büyük duygu değişimleri yaşayarak okudum ve kesinlikle tavsiye ederim.
İLk aşk ile ilgili hiç birşey yok içinde ben kitabın sonuna kadar kitapta ne anlatıldığını anlamakta güçlük çektim, herşey bölük pörçük düşünceler kimin düşüncesi belli değil yapılmak istenen ne ne anlatılıyor, kitap kısa ama yorucu ve boş.
Kara Su, gerçek bir olaydan yola çıkarak yazılmış bir roman. Olay şu: Senatör Edward Kennedy, seçimlerden kısa bir süre önce bir araba kazası geçirir. Kaza esnasında yolcu koltuğunda bulunan genç kadın arabanın göle uçması sonucu hayatını yitirir. Joyce Carol Oates bu genç kadının suyun altında, arabanın içinde ölümü beklerken aklından geçmiş olabilecekleri yazmış. Sabit bir zaman akışı yok. Bir yakın geçmiş, bir olay zamanı bir de biraz daha uzak bir geçmiş anlatılıyor. Joyce Carol Oates olayı ne kadar kurguladı ne kadar gerçeklere dayalı yazdı bilmiyorum ama Ed Kennedy'e yöneltilmiş ciddi ithamlar söz konusu.
Başlangıcında beni çok heyecanlandırmıştı. Harika bir yazarla tanıştım diye mesaj atmıştım eşe dosta ama kitap ilerledikçe bu heyecanım söndü diyebilirim...Bir kere üslubu çok dağınık bir yazar. Bir paragrafta birçok düşünce bir karmaşa içinde veriliyor. Eh, evet buna bilinç akışı deniyor ama Faulkner da bilinç akışıyla yazan bir yazar ve beni rahatsız etmiyor onun uygulama biçimi. Bu yazara özgü bir rahatsızlık oluştu yani bende.
Gerçek dramları okumayı sevenlere, o duygu yoğunluğunu hissetmek isteyenlere önerebileceğim bir kitap ama ben pek beğenmedim. İyi okumalar.
Merhaba,
Çok zor okuduğum, bitirebilmek için çabaladığım bir kitap oldu. Çok uzun cümleler, betimleme içinde betimlemeler yordu biraz. Çeviriden mi yayınevinden mi yazarın üslubundan mı çözemedim.
