Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Bilenler bilir, yabancı dille eğitim veren kurumlarda genelde bir seviyede “American Short Stories”, “Modern Short Stories” tarzı kitaplar okutulur. Öyküler -ingilizcesiyle “Short Story”ler- aslında Amerikan edebiyatının ve dolayısıyla bir dönem dünya edebiyatının belkemiğini oluşturmuşlardır. Rip Van Winkle, 39 Basamak ya da Walter Mitty hep o
Kırmızı Pabuçlar
...
Hatırladığım kadarıyla, Toronto'nun Ontario Gölü kenarındaki sanat merkezi Harbourfront'ta geçen bir perşembe gecesiydi. Harbourfront'un edebiyat faaliyetlerinden sorumlu sanat yönetmeni Greg Gatenby, Paris'teki iki dilli bir Kanada kitapçısı olan Abbey Kitabevi'ni destekleyen bir okuma günü düzenlemişti. Toronto'nun ünlü yazarlarından çoğu,
Polisiye kitapları seviyorum, ancak cinayet anlarını uzun uzadıya anlatan kitaplar beni ürkütüyor. Amerikan Sapığı'nı okumuş olmak da ömür boyu yetecek bir cinayet hatırası bıraktı açıkçası. Yirmi yıl önce okumuştum Amerikan Sapığı'nı. 80'li yıllarda ilk çıktığında Cumhuriyet gazetesinde yurt dışında kitabın edebiyat olup olmadığına dair tartışmalar yaşandığını söyleyen haberler okuduğumu hatırlıyorum. Neden bu soru soruluyordu peki? Yazar Brett Easton Ellis cinayet sahnelerini öylesine ayrıntılı ve hakikaten insanı dehşete düşüren bir şekilde anlatıyordu ki insanlar yazarın sağlığından şüphe etmişlerdi anlaşılan. Ben bir hafta etkisinden kurtulamamıştım kitabın.
Yanılmıyorsam geçen yıl Joyce Carol Oates'un Zombi adlı kitabını da ilk on beş yirmi sayfasında bıraktım; orada da gereksiz, çok uç noktalarda cinayet sahneleri iğrenç sapıklıklarla beraber anlatılıyordu. 4. Maymun da bazı yerlerde bu tarz yaklaşımlar sergiliyor. Okuyabildiğim kadarıyla diyalogları iyi, çok rahat okunan, kafa yormayan bir kitap ve kanlı polisiyeleri sevenler için iyi bir seçim olabilir. John Katzenbach'ın tarzından fazla şaşmamam gerektiğini anlıyorum kendi adıma.
Sıkıcı Grotesk öyküler ...
Amerikalıların son dönem en çok ilgi gören yazarlarından biri imiş Oates. Ben kendisi ile yeni tanıştım, “Lanetliler” yazarın okuduğum ilk kitabı.
Oates geniş bir çerçevede eserler vermiş; romanlarının yanısıra şiir kitapları, öyküleri ve de Gotik hikayeler serisi var. Müthiş bir hızla eserler üretmiş; 82 yaşındaki bu yazarın hali hazırda 56
Bu kitabı da babam hediye etmişti. O zamanlar sürekli karamsar kitaplar okurdum kendisi de içinde "cennet" geçtiği için almış herhalde :D
Benim için ölüm gibi bir kitaptı o kadar sıkıcıydı ki, kitabı bitirdiğim zaman kendime olan saygım üst safhalara çıktı.
Kitabın her tarafını çizip, üstlerine notlar almışım. Hatta bir yerinde bugün 20 sayfa bitti sanırım acaip iyiyim diye bir not var ordan anlayabilirsiniz durumun vahimliğini
Kitaba dair çok bişey hatırlamıyorum zaten çok eski. Ama cinayet romanı. Genç bir kızımızın babasının sevgilisinin öldüğünü ve bunu araştırırken başına geldiği durumları okuyoruz. Dediğim gibi çok aklımda değil, diğer yorumlarına bakarken bir iki okurda benimle aynı fikirde..
Stephen King'in 1982'de yazdığı Kuşku Mevsimi yazarın 4 hikâyesinden oluşuyor...ama aslında 2 roman ve 2 hikâye barındırıyor demek daha doğru; çünkü örneğin Yetenekli Öğrenci 239 sayfa, Ceset de bir o kadar tutuyor. Altın Kitaplar yazarın Ceset adlı "hikâye"sini ayrı bir kitap olarak basmıştı. "Kuşku Mevsimi"nde de artık
