Didem , kelimelerin kelimelerim oldu hepsi öyle ağır ki , hani demişsin ya hepsine birer paraşüt olsa da yavaşça inseler ...
evet keşke bu kadar acıtmasalar , göğsüme mızrak gibi saplanmasalar , arkalarında sızı bırakmasalar ...
'Nemlenmis tuzluktaki tuzlar' gibi yapışmış tüm hayatın acı gerçekleri yakamiza, biz daha önlük yakalarimizin iki ucunu bir araya getiremezken , ant içmiş gibiler yakalarimizdan dusmeyeceklerine...
Işıklar içinde uyu kardeşim
