Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
Girift bir olay örgüsü!
Bilge Karasu'nun Kılavuz, Gece, Göçmüş Kediler Bahçesi,Altı Ay Bir Güz kitaplarını okudum. Bu kadar kitabını okuduğum yazar zaten kalemimi beğendiğim bir yazardır. Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı Bizans'a götürüyor okuyucusunu Andronikos , İokim, Ravenna manastır, keşişler... Andronikos ile sorguluyoruz insanın yaşadığı ortamdan, çevreden etkilendiğini. Gerçi Göçmüş Kediler Bahçesi'ni daha çok beğenmiştim. Belki analizini yazarım buraya. Karasu'nun kalemine alışkınsanız oldukça girift bir olay örgüsü vardır okuyucusunu zorlar. Yine de keyifliydi. Ama önceki kitaplarından aldığım tadı alamadım. İyi okumalar!
bilge karasu ile tanışmak için sanırım doğru kitap buydu çünkü o kadar etkilendim ki pek adetim olmadığı üzere ikinci bir kitabına da hemen başladım.
ilk yarısı beni resmen heyecanlandırdı, gerek kurgusunun sadeliği gerek din felsefesi özelinde sorduğu/sordurduğu sorular ile düşünce zeminimi hareketlendirmeyi iyi becerdi. bu meseleyi hristiyanlık üzerinden değil de islam üzerinden işlemiş olsaydı yine aynı ruhla okur muydum diye düşündüm sık sık.
dili de son derece kendine has, çarpıcı. Türkçeye bu denli hakim yazarlarla tanışmak beni keyiflendiriyor.
ikinci yarıda nedense yer yer bunalttı, ilk yarıdan sonra yavan geldi de denilebilir. ikinci kısmın da belki aşağı kalır yanı yoktur ama beni tutamadı, aynı ölçüde sarılamadım. yine de ilk yarının hatırına sonuna kadar tavsiye edilir...
Overrated
Abartılar ve duyumlarım üzerine okudum ve çok büyük hayal kırıklığına uğradım bilemiyorum anlatımdan mı yazımdan mı kaynaklı bir türlü benim hoşuma gitmedi ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi
Bu kitaba dair inceleme uzun olur o yüzden inceleme değil de bir yorum gibi düşünelim.
Andronikos, bir başkaldırı, kitabın ana karakteri.
Ioakim onun arkadaşı ve ikinci bölümün ana karakteri. Aradan yıllar geçmiş ama Andronikosun isyanı hala karakterimizde izlerini taşıyor.
Susmuş, herkes gibi. Bunun pişmanlığını yaşıyor, hepimiz gibi.
Üçüncü bölüm kitaptan ayrı günümüze dair bi anlatı gibi. Günümüz dediysem Demokrat Parti dönemi… baskıdan ötürü ülkesini değiştirmiş bir karakter, Karasunun gözlemleriyle öyküleştirilmiş…
Yine metaforlarla dolu bir Bilge Karasu kitabı.
Aradan binleri aşkın yıl geçmiş ama kaygılar da acılar da benzer.
İnsan olmak mı, toplum olmak mı, değişmeyen nedir bunca zaman?
Birarada yaşadığımız bunca toplum, yıllar, yaşananlar. Hiç geçmeyecek mi acılarımız?
160 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
sanırım hayatım boyunca en ne dediğini anlamadığım kitap oldu. dili biraz ağırdı kitapta, bazı yerleri çok karmaşıktı bir şey anlatırken araya başka bir şey ekleyip daha sonra tekrar o şeye geri dönüyordu. yine de bazı alıntılar, kısımlar çok iyiydi okurken vay be dedirtti yer yer, daha önce bunu hiç düşünmemiştim diye. Andronikos etkiledi beni kaçması, kaçtığı şeyden kurtulamayıp onunla yaşamaya çalışması ya da yüzleşmeye çalışması sonu olması..
160 syf.
10/10 puan verdi
Hiç acele etmeden, yudum yudum okudum. Anı betimlemesi o kadar sade ve doğal ki günümüzde geçmişin kasvetinden, geleceğin kaygısından kurtulmak için tavsiye edilen "kişisel gelişim an"larından çok farklı bir an bu anlatılan "an". 1963'te yazılan bir metinden hala sıcak bir temmuz rüzgarı esiyor sizin zihninize de.
Bilge Karasu, suyu berraklaştırıp en güzel çakıl taşlarını hiç avcuna almadan, büyüyü bozmadan bize gösteriyor. Metinleri fonetik bir uyumla bir şarkı gibi akıp gidiyor. Gereksiz monologlarla okura haksızlık etmeden olması gereken parantezlerde epey düşünmenizi sağlıyor.
Tanrısal anlatımın bu kadar yakıştığı çok az hikaye gördüğümü de söylemeliyim bu arada. İyi ki yazmış...