Alice Miller, bu kitabında kendi çocukluğundan yola çıkarak bir şeyler yazmış. Değindiği konular hoştu. Freudcu bakış açısından uzak ve olması gerektiği gibiydi bana göre. Zaten kendisi de Freud ekolünü kabul etmediği için Psikanalist Birliğinden ayrılmış. Bu konuda kendisine katılıyorum. Ama Freud'un da birkaç nokta atışı olduğu yerler de var tabii. Tabii yine de çok sevmem kendisini #k 
Alice Miller :39835 Kitap genel olarak güzeldi. 5 üzerinden 4 puan verdim. Yazar kitabı önce 79 yılında sonra da 96 yılında tekrar yazmış. Elimdeki kitap da 96 yılında yazılmış içerikten olusuyormuş. Tüm psikolojilerin aslında çıkış noktasının en nihayetinde bebeklikten başladığını anlatıyor kitapta. Tabii yer yer kendiyle çeliştiği cümleler de vardı. Zaman zaman kopuk, zaman zaman kendine çekici cümleleri var. İşini iyi yapmayan terapistleri eleştiren bir kitap aynı zamanda. Hermann Hesse'i otobiyografik ve psikolojik olarak degerlendirmesi ve kitaplarından bahsetmesi de ayrıca güzeldi. Dikkatimi çekti, o kitapları da en yakın zamanda alacağım. Psikoloji anlamında hoş bir kitaptı. İlgilinin bilgisine
Kendi çocukluğunu düşünmeye iten ve kişinin travmalarını fark etmesini sağlayan bir kitap.
Miller kitabın ilk kısmında psikoterapiyi meslek olarak seçenlerin aslında kendi çocukluğunda yaşadığı travmalarından dolayı algılarının açık olması yani antenlerle donanmış olduklarını söyler. Bu mesleği seçen kişilerin kendi seanslarına girmeden terapiye başlaması durumunda danışanlarını manipüle etme ihtimalinin çok yüksek olacağını anlatmıştır.
Miller’a göre ne kadar çok şey bilirseniz bilin insanı kendi çocukluğu yönlendiriyor . Ebeveynini mutlu etmek için kendi duygularını hiçe sayan bir çocuk sahte bir benlik oluşturur. Bu da gerçek benliğin duygularını bastırmasına neden olur. İlerleyen yaşlarda bunalıma ya da vücutta kendini gösteren ve sebebi açıklanamayan hastalıklarla kendini gösterir.
Oğlum doğduktan sonra annemle ilişkime dair idrak ettiğim bazı şeyler bilinçaltımdan yüzeye çıktı. Bunlarla yüzleşmek kolay olmasa da gerçek kendiliğe doğru bir adım atmak pahabiçilemez. İnsanın tamamen kendi tercihim ( eş seçimi, meslek seçimi gibi) dediği bir çok şeyin aslında geçmişten kaynaklı olduğunu öğrendiğimde çok şaşırdım. Bir alıntıyla bitiriyorum.
Her insanın derininde kendinden az şok gizlediği, içinde çocukluk dramının aksesuarlarının bulunduğu bir arka odası vardır. Kimseyi sokamadığı bu gizli odasına mutlaka girecek olan kendi çocuklarıdır.
Yetenekli Çocuğun Dramı Alice Miller