Atları arabalarıyla birlikte kaldırabilecek kadar gücüm vardı, ama onun ağlayan yüzüne bakmak için başımı kaldıramıyor, sadece yerde duran ayaklarıma bakarak oturuyordum. Anacığım ağlama diyecek gücüm bile yoktu. Ağladığı için kendimi suçlu hissediyordum, gözyaşları beni yaralıyordu, oysa beni yaralamak hiç de kolay değildi.