Unutmayın! Dizginlenmeyen nefisler
hesapsızca ister; maslahatçı akıllar bu
isteğe makul görünen gerekçeler uydurur;
uyuyan vicdanlar güya bu zulmü aklar.
Ama bugün kaçtığınız her bir günah
yarın yüzlerinize vurulacaktır. Vesselam!…
Hiç kimse; ‘Birileri benim yerime haddi
aşanlarla mücadele etsin, ‘ diyemez.
Ateşi gören herkes onu söndürmeye
çabalamakla mükelleftir. Ya kalben
buğzedersiniz; ya dilinizle uyarırsınız, ya da
elinizle düzeltirsiniz; bu gücünüze ve
teslimiyetinize kalmıştır. Yarın Hesap Günü
her nefis kendi ameliyle Rabbinin huzurunda
olacak. Bile bile kendinizi ateşe atmayın!
Eğer bir memlekette zulümler çoğalmışsa,
haddi aşanlar gemi azıya almışsa hakka
riâyet eden vicdan sahiplerinin bu insanlara
dur demesi gerekir. Neyime lâzım, benden
uzakta kalsınlar, diyerek bu ateşe sırtlarını
dönenler tüm bu suçlara iştirak etmiş olurlar
Bu yüzden Deden Resûlullah; ‘Zulüm
karşısında susanlar dilsiz şeytanlardır.’
buyurdu.
Resûlullah (s.a.v) dünyasını değiştirmezden
evvel; Her kim Âdem’in ilmini, Nuh’un azmini,
İbrahim’in hilmini, Musa’nın celâlini,
Yusuf’un cemâlini ve İsa’nın takvasını
görmek dilerse Ali’ye baksın!… demişti.
Ali Ekber’in zihninde mukayeseler vardı.
İslâm’ın ilk yıllarında Resûlullah (s.a.v)
Mekke’deyken mümin olmak belâlarla
kuşatılmak demekti. İnanç sahipleri Allah
adına her hareketleri ve Resûl’e olan
bağlılıklarından dolayı bedeller ödemişlerdi.
Allah’ım! Bizi kötülük emreden nefisten,
şerri fikreden akıldan, uyumakta olan
vicdandan ve şeytanın vesveselerinden
koru!” diyordu.