Yerde çeşit çeşit ateş yanmaktaydı. Maddî ateşin yanı sıra müminlerin kalplerinde İbrahim ateşi, imansızlar arasında da fitne ateşi alev alevdi. Arzda bütün bunlar olurken, sema ehli de bir başka haldeymiş. Melekler bu hale şaşkınmış:
– "Ya Rabbi! Senin dostun ateşe atılacak. Bize izin ver de yardım edelim," diye Allah’a yakarıp
YALNIZLIK, İNSAN kalbinin kendisini sığınılacak birinden uzak hissetmesiydi.
Oysa benim dünyam kıskançlıktan azâdeydi. Neyi, niçin kıskanacaktım ki? Kıskançlık kadere razı olmamaktı, kendine verilen yazgıya itirazdı. Ben Rabbimin bana verdiğine de razıydım, başkasına verdiğine de razıydım. Rabbinin bir kuluna verdiğini, diğer kulun kıskanması Rabbe karşı edepsizlik değil miydi?
Sayfa 63Kitabı okuyor
Aşkta yokluk gömleğini giymek vardı.
Herkesin yüreğinde farklı dualar
Yürüyorduk hepimiz kaderlerimizin peşi sıra...
Bir bebek! Yıllardır Rabbine dua dua dökülüp dilendiği analığın şefkât parçacığı. Rahmetin kundağa dürülmüş hali. Ana ile babanın yürek birliği, evliliğin görünürlük ışığı, yuvanın sıcaklığı, evin şenliği olan bebek...