Ağaçlar insan ormanı, Oktay Akbal İnsan Bir Yalnızlıktır demişti, sonra da İnsan Bir Ormandır demiş miydi, ben mi uyduruyorum, arkadaşlarım, çocukluğum, gençliğim, ailem, kardeşlerim, yoldaşlarım olan ağaçlara bakıp, onlara sıkı sıkı sımsıkı sarılıp, kokularını içime çekip, ruhlarını ruhuma yaslayıp, ah ağaçlar...
Sayfa 51Kitabı okuyor
Öyle olur hep. En kalabalık yerlerde duyarım yalnızlığı. Tek başımayken dışa, kalabalıkta iken içe dönük bir kişilik işte.
“İçimiz böyle bir ormandır işte. Yaşamamız
süresince taşırız onu. Bütün ağırlığıyla, bütün karmakarışıklığıyla. Ancak ölünce
bizimle birlikte kül olur o orman” (Akbal, 2019: 112).
Sayfa 112Kitabı okudu
"Ben hep içinde olduğum anın dışındayım nedense...bir evren kurmuşum orada yalnız başıma yaşıyorum..kendi karanlığım..içim boşalmış gibi.."
TEZER’İN ÖLÜME YOLCULUĞU - Oktay Akbal
Nasıl bir şeyse bu gerçek! Öyle sanıyorum ki, gerçeği görmek yanılsamayı tanımaktan başka bir şey değildi.
Sayfa 75 - Demir ÖzlüKitabı okudu
