Ben bir Ayten´dir tutturmuşum
Oh ne iyi
Ayten´li içkiler içip
Sarhoş oluyorum ne güzel
Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin
Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor
Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum
Ayten üstüne
Saatim her zaman Ayten´e beş var
Ya da Ayten´i beş geçiyor
Ne yana baksam gördüğüm o
Gözümü yumsam aklımdan Ayten
Bir yerde ışık varsa kadın vardır orada. Kadın yoksa: karanlık. Işık gezer, ışıkla boyanır boy alır kadının elleri. Anbean yaşam sağar karanlıktan kınalı parmakları; renk renk çiçek oyalar çeker yemeniye, muhabbete kahve çeker değirmende, bulgur taşında buğday çeker, resim çeker sonra, gören göz olur tarihe…
Çayırda yaylada tarlada, bağda bahçede
....ÇÜNKÜ irade ,insanı her şeyden farklılaştıran TEK özelliğidir ....
-Ayten Durmuş,Ergenlik Dönemi,(sayfa 75)
Aşk Resmi Geçidi
Birincisi o incecik, o dal gibi kız,
Şimdi galiba bir tüccar karısı.
Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir.
Ama yine de görmeyi çok isterim,
Kolay mı? İlk göz ağrısı.
İkincisi Münevver Abla, benden büyük
Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları
Gülmekten katılırdı, okudukça.
Bense bugünmüş gibi utanırım
O mektupları
Sabretmeyi öğrendim yollarında susmayı, beklemeyi ve çok daha çok sevmeyi ölümsüzleştirmeyi sevdayı.
Kömür parçaları arasında parlayan küçük bir cam kırıntısı benim sevdam.