Ben..
Bir ağacım bazen, en sevdiği dalı kırılmış. Bazen bir kelime, sevgiliye yazılmış şiirin en güzel kelimesi. Gökte bir yıldız yahut, ışığı parlak fakat asırlar önce ölmüş. Çok şeyim aslında ve de hiç bir şey.
Sevginin olmadığı yerde korkunun hükmü geçer…
“Huzurlu bir mutluluk için yaratılmıştım. Gençlik günlerim sırasında hoşnutsuzluk aklıma hiç uğramazdı ve sıkıntıya yenik düştüysem bile, doğada güzel olanın görüntüsü ya da insanın yaptıklarında olağanüstü ve yüce olanı incelemek her zaman merak mı uyandırabiliyor ve esnekliği ruhuma taşıyabiliyordu. Ama ben yıldırım çarpmış bir ağacım; yıldırım ruhuma girdi; o zaman çok geçmeden olmayı
bırakacağım şeyi göstermek üzere hayatta kalmam gerektiğini düşündüm -sefalet içindeki bir insan görüntüsü, diğerleri tarafından acınan ve kendi kendisinin katlanamadığı biri. “
Sayfa 184Kitabı okudu
.İmam İbnu'l-Cevzi rahimehullah şöyle demiştir:
"Günahkarın günah işlemeyen kişiye "Ben de senin gibi müminim." demesi, kabak bitkisinin çam ağacına "Ben de senin gibi bir ağacım." demesine benzer.
Çam ağacı ona şöyle der: "Sonbahar rüzgarları estiğinde aldanmış olduğunu anlayacaksın. O zaman köklerin sökülüp çıkacak, yaprakların etrafa dağılacak ve ağaç ismine ortak olduğuna dair söylediğin şeyde aldanmış olduğun ortaya çıkacak!"
Tıpkı şu sözde anlatıldığı gibi:
"Toz duman dağılıp gittiğinde göreceksin Bindiğin şeyin at mı eşek mi olduğunu!"
Bu, kişinin ölüm anında belli olacak bir durumdur."
• Minhâcu'l-Kâsidîn ve Mufîdu's-Sâdikîn: 2/211