Gene karısının anlattığına göre. Beyfendiler beyfendisinin sözünü kesen bir başka beyfendi:
"Halkımıza kahve verme, şeker varme, gaz verme, hatta ekmek vermez zarar yok... Yeter ki ibadethanelerini onar, radyolarında mevlüdünü, ardından da gümrah sesli dua hanlarının kalpleri dalgalandıran seslerini eksik etme!" sesli dua hanlarının kalplerindeki dalgalandıran seslerini eksik etme!
Sayfa 62Kitabı okudu
Yolda olmayı seviyorum. Yolda olmayı sevdiren şey; bir yerlere varma hevesim mi, yoksa yolun ta kendisi mi bilmiyorum.. Anın keyfini çıkarmak varken bazı şeyleri bilmesekte olur herhalde,.. (Beyfendi sanki herşeyi biliyor bi bu kaldı)
.
.
Böyle bozkırın hafif turuncuya çalmış sarısına dalmış giderken hatırıma Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş'tan Yolcu Türküsü geliverdi. Böylesine derin mânâlar yüklü mısraları anlamak için bakmayı ve görmeyi bilmek gerek.. Bakıpta görenlere müjdeler olsun.
.
.
Vade tekmil olup ömrün dolmadan
Emanetçi emaneti almadan
Ömrüyün baginin gülü solmadan
Varip bir canana ikrar verdin mi
varip bir cananın kulu oldun mu
Garip bülbül gibi feryat ederiz
Cehalet(cahiller) elinde küskün kederiz
Hep yolcuyuz böyle geldik böyle gideriz
Dünya senin vatanin mi yurdun mu?
Bir pazar sabahı New York metrosunda başımdan geçen küçük çaplı bir paradigma değişimini hatırlıyorum. Herkes sessizce oturuyordu. Birtakım insanlar gazete okuyordu, bazıları düşüncelere dalmış, bazıların da gözlerini kapatmış, dinleniyordu. Sakin ve huzurlu bir ortamdı.
Sonra birdenbire, bir adam çocuklarıyla birlikte vagona bindi. Çocuklar o kadar yaramaz ve gürültüsüydü ki, hava birdenbire tamamen değişti.
Adam, yanıma oturup gözlerini kapattı, durumdan habersiz gibiydi. Çocuklar koşarak bağırıp çağırıyor, eşyaları fırlatıp atıyor, hatta bazı yolcuların gazetelerini kapatıyorlardı. Ama yanımda oturan adam hiçbir şey yapmıyordu. öfkelenmemek zordu. adamın, çoçukların böyle vahşice koşuşmalarına aldırmayacak ve bu konuda hiçbir şey yapmayacak, hiç bir sorumluluk üstlenmeyecek kadar duyarsız olmasına inanamıyorum. Metroda herkesin sinirlendiği belliydi. Sonunda, bana olağanüstü gelen bir sabırla ve kendimi tutarak Adama dönüp: Beyfendi, çocuklarınız birçok kişiyi rahatsız ediyor, onlara biraz daha hakim olamaz mısınız? Dedim.
Adam, durumu henüz fark ediyormuş gibi bana bakarak usulca, " Ah, çok haklısınız, bir şeyler yapsam iyi olacak. Hastaneden geliyoruz. Anneleri bir saat önce orada öldü. Ne düşüneceğimi bilemiyorum. Galiba çocuklar da bununla Nasıl baş edeceklerini bilemiyorlar," diye yanıtladı.
Birdenbire herşeyi başka türlü gördüm. Başka türlü gördüğüm için de başka türlü düşünmeye, başka türlü hissetmeye ve başka türlü davranmaya başladım.....
- Bu işçi milleti böyledir beyfendi, dedi, bunlar doymaz, siz verdikçe onlar daha ister...
- Sonu gelmez ki bunun...
- Onun için beyfendi, baştan verilmeyecek istedikleri...
Sayfa 94Kitabı okudu
