“..ve bir kadın için bu, hayatın ta kendisidir; tıpkı Bahar'ın bahçe için olduğu gibi.”
Yürek Çağrısı
Acılı yağmurlarla düşmüşüm yere
Tatlı su göllerine akamıyorum
Yüzüm yüreğim deprem dalgası
Bu gül kıyımlarına bakamıyorum
Her sevi bir türküdür bağrımda
Her öfke bir ağıt
Ağıtlar kuşatmış dört yanımı
Kendi türkülerimi haykıramıyorum
Saçları saman sarısı, kirpikleri mavi...
Saman Sarısı
Seher vaktı habersizce girdi gara ekspres
kar içindeydi
ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım
peronda benden başka da kimseler yoktu
durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri
perdesi aralıktı
genç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada
saçları saman sarısı kirpikleri mavi
kırmızı dolgun duduklarıysa şımarık ve
Asrın evvelinden kalan artık bir tebessüm aralıyor gözlerini,sıradağlarca uzanan…
Bir kadın,dağ eteğinden savurmuşsa saçlarını
Güneş bu kentin göz bebeklerinde büyüyor…
Atların uğramadığı ufuklar doğuyor sabahlarıma
Topallıyor nâkıs düşlerim
Geceden soruyor adımlar yılgınlığı…
…
Önce insanlar ayrılıyor bu şehrin sokaklarında
İtalik okuyor yazgısını “klasiğinde gül kurutanlar…”
…Ve kentin diğer ucunda
Bir çocuk düşünde solmayan leylaklar
Gelmiyor bu şehre sonbahar…
Ama bahar da görmüyor görünen tarafı…
29/05/22
🍁✍🏻
Tam o an Zach oturur pozisyona geçip kollarını onun
beline doladı ve bacaklarını kalçasına saracak şekilde Heathcr'm kucağına oturmasını sağladı. Bu noktada Heather onu
hayal edebildiğinin de ötesinde daha derinden alabildi.
“Kıpırdama."
Genç kadın bu geçici duraksamadan, ona böylesine
yakın olma fırsatının doğmuş olmasından
Sayfa 195
