Gençliğinde şair olma hayalleri kurarken kendisini bir şirketin para hesapları yapar bulan ve hayatını çocuğunu büyütmeye, karısını memnun etmeye, işini kaybetmemeye, kirasını ödemeye, kredi kartında borç biriktirmemeye, hafta sonları arada maçlara gitmeye, yılda sadece bir kere, aileden kalan devremülkte tatil yapmaya, düzenli olarak milli piyango bileti almaya, arada arkadaşlarıyla bira içmeye adayan ve dünyaya avcundaki telefonunun ekranından bakmayı olağan sanan bir adamken, "Artık sadece şairim ben," dedim. "Sadece şairim ve tüm hayat bir şiir."
Sayfa 32Kitabı okuyor
herhangi bir önsezi nedeniyle değil, yalnızca karşısına biletçi çıktığı için piyango bileti almaya karar veren, ne yapacağı kestirilemeyen kaderin sunacağı şeye baştan razı olmuş biri gibiydi
Sayfa 24Kitabı okuyor
Yılda 400 dolarlık piyango bileti alanların büyük bölümünü, acil bir durumda 400 doları bir araya getiremeyenler oluşturuyor.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Fakat bugün yaşamak bir piyango bileti gibi..
Bana dolu çıkmış
Ona boş...
Ne yapalım?
Ama biliyorum, benim dışımda
Bana bağlı olmadan,
Yürüyüp değişmede insan yığınlarıyla hayat.
Biliyorum...
Fakat şimdilik memnunum biletimden...
Sayfa 71Kitabı okudu
Sevgili günlük;
Bugün kafama kuş sıçtı ama öyle böyle değil, şerefsiz sanki bir aydır sıçmamış da bugünü beklemiş gibi… neyse sövmekle milli piyango bileti almak arasında kararsız kaldım. Ha bi de yakalasam öcümü alırdım ama umutsuz hamle. Milli piyango bileti aldım. Tutarsa herkese benden kitap 😂
26.05.2024
„Benim dünyamda ölüm, anneleri, dilencileri veya doksan yaşındaki komşuları berbat bir piyango bileti gibi alıp götüren bir pazarlamacıya, isimsiz ve anlaşılmaz bir güce benzerdi. Ama ölümün insan görünümünde ve kinle zehirlenmiş bir yürekle benim yanımdan geçebileceği düşüncesini kabullenemiyordum; ölüm üniforma ya da bir yağmurluk giyebilir, sinema kuyruğuna girebilir, barlarda gülebilir ya da sabahları Ciudadela Parkı’nda çocuklarını gezintiye çıkarabilir ve „daha sonra, akşamüstü, Montjuic Kalesi zindanlarında ya da Kimsesizler Mezarlığı’nda birilerini isimsiz ve törensiz ortadan kaldırabilirdi. Tüm bunları düşünürken, gerçek olduğunu kabul ettiğim bu kartonpiyer dünyanın, belki de yalnızca bir tiyatro sahnesi olduğu düşüncesine kapıldım. İspanyol trenlerinin varışına çok benzeyen bu çalınmış yıllarda yalnızca bir görev olan çocukluğun ne zaman bittiğinin farkına asla varamazsın.“
