seni beklerken
suyun rengini çalmıştır kapım
kent bahçeye dönmüştür
duraklar çiçek özlemin mavi
seni beklerken
her şey ğeçmiştir eşiğimden
seni beklerken
sadece yolcumdur gelmeyen
sen giderken
günün arkası dönüktür sokak küs
sarı bir kağıda mültecidir mavi
sen giderken
usum isyandadır yüreğim ağır yaralı
sen giderken
sadece uykusuzluktur gitmeyen.
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız;
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse;
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız;
Ve bir gün kabrimde bir sarı çiçek biterse;
Bilki seni seviyorum.
Küçük, dedi. Niye bu kadar geç kaldım, biliyor musun? Bir ziyaret ifa ettim. Munise’nin mezarına birkaç çiçek ile bir parça senin gelin tellerinden götürüp bıraktım. Fakir, senin yanında cesaret edemezdi, fakat yalnız kaldığımız vakit dilinden düşürmezdi: “Ablam gelin olup, tel taktığı vakit, ben de tel takacağım,” derdi. Biçarenin kanarya gibi sarı başına teli ben takacaktım amma, olmadı.
Gecelerden bir gece uyanırsın apansız
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve bir gün kabrimde bir sarı çiçek biterse
Bil ki seni seviyorum...
Ümit Yaşar Oğuzcan
