Aciz, muhtaç ve kusurlu bir varlığız ama bu gerçeğin çoğu zaman farkında değiliz. Bunu fark edebildiğimiz zamanların başında hastalık dönemlerini sayabiliriz. Bedenine "Yataktan kalkin diyorsun, kalkmıyor. "Yürü!" diyorsun, yürümüyor. İnsanın enaniyeti, kibri kırılıyor. Hele de bu durum uzun sürmüşse... Kendini güçlü addeden, gençliğine, eğitimine, çevresine ve belki parasına güvenen insanlar böyle zamanlarda bir kırılma yaşar. Bu, hemen her insan için geçerlidir. Başarısızlığa uğradı- ğımız zamanlar da böyledir. Yaşlılık da böyle bir dönemdir. Bir çözümsüzlükle karşılaşmak da aynı etkiye neden olur. Onlarla karşılaşınca aczimizi derinden hissederiz. Böyle zaman dilimle- rinde kibir ve enaniyet perdesi yırtılır. İnsan eğer önüne çıkan bu eğitimi doğru alırsa, bu terbiye sistemini çözerek kendi zayıflığını keşfetme yolunda adımlar atarsa büyük ilerlemeler kaydeder.