Şiirlerim hiçbir zaman
Böyle dolmadı ağzına kadar
Seninle ey sevgili yurdum
Ve hiç bu kadar çırpınmadı
Seni tutuşturan yaralar için
Can havliyle
Sayfa 93 - Can
Canım sıkılıyor bugün
Kötü bir şiir gibi ağıyor
Alnımın ortasına ağrılar
Sayfa 88 - Can
Ayaküstü de olsa
Söyleyecek çok sözüm var
Yurduma dair
Sayfa 83 - Can
Göğsüme cumhuriyetler kurulur bazen …
Yıkık bir gölgeyle kararsız
Daha çok intiharlanır
Sayfa 47 - Can
İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.
Hiç kimse farkına varamamıştır
Icin icin ağlayan her cocuğun
Dudaklarının dışa doğru usulca
Bir deniz dalgası gibi kıvrıldığının
Sayfa 51Kitabı okudu
