Hayatının böyle olduğunu hayal etti. Canı istediği zaman uyandığı, günü çıkaracak kadar ekmeğini kazandığı ve gölün kenarında Lucy Gray’le birlikte olduğu bir hayatı düşündü. Aşka sahip olan biri zenginliği, başarıyı gücü ne yapacaktı? Aşk her şeyin üzerinde değil miydi?
Sayfa 544Kitabı okudu
Lucy Gray bir süre düşündü. “Eh, ödeştik sanırım. Ben seni yanarak ölmekten kurtardım, sen de beni yılanlardan. Artık birbirimizin hayatından sorumluyuz.”
“Öyle mi?”
“Elbette. Ben seninim, sen de benimsin. Bu yıldızlarda yazılı.”
Sayfa 489Kitabı okudu
Get The Nose
(...)
death is every second, punk.
the calendar is death. the sheets are death. you put on your
stockings: death. buttons on your shirt are death.
lace sportshirts are death. don’t you smell it? temperature is
death. little girls are death. free coupons are death. carrots are
death. didn’t you
know? (...)
Sayfa 43Kitabı okudu
Ve Lucy Gray, Coriolanus’u öptü. Resmi bir öpücük değildi. Şeftali ve gül kokusu taşıyan, dudaktan, gerçek bir öpücüktü. Kızın yumuşak, sıcak dudakları Coriolanus’un içini titretti. Geriye çekilmek yerine, kızın dudaklarının tadı ve dokunuşu başını döndürürken, ona daha da sıkı sarıldı. Demek insanların anlatıp durdukları şey buydu! Demek insanları çılgına çeviren şey buydu!
Sayfa 243Kitabı okudu
His girl. His. Here in the Capitol, it was a given that Lucy Gray belonged to him, as if she'd had no life before her name was called out at the reaping. Even that sanctimonious Sejanus believed she was something he could trade for. If that wasn't ownership, what was?
