Beni asıl korkutan tehlikenin kendisinden çok, doğuracağı sonuç; yani, dehşet. İçine yuvarlandığım bu acınası, bu perişan durumda, adına KORKU denen o acımasız hayaletle giriştiğim mücadelede hayata ve akla veda edeceğim günün er geç geleceğini biliyorum.
Sayfa 143 - Usher Mâlikanesinin ÇöküşüKitabı okuyor
Bak işte bir gala gecesi
Yapayalnız geçen nice yıllardan sonra!
Kanatlı, peçeli ve gözyaşına
Boğulmuş çok sayıda melek
Oturmuşlar bir tiyatroda, seyretmek için
Umut ve korkunun oyununu
Orkestra çalarken aralıklarla
Evrenin müziğini.
Sayfa 127 - LigeiaKitabı okuyor
Beren ile Luthien öyküsü
“Size Tinuviel’in öyküsünü anlatacağım,” dedi Yolgezer, “kısaca, çünkü bu sonu bilinmeyen uzun bir öyküdür ve artık Elrond’dan başka bu öyküyü eskiden anlatıldığı gibi, doğru dürüst hatırlayan kimse kalmadı. Bütün Orta Dünya öyküleri gibi güzel ama acık bir öyküdür, yine de içinizi açabilir.” Bir süre sessiz kaldı; sonra konuşmaya değil, yavaş
YolgezenKitabı okudu
Son nefesini vermeden mezara konan birinin hissettiklerini anlatan bir yazı -haz, dehşet, duygu, metafizik ve derin bir bilgelik doluydu. Yazarının bir tabutta doğup büyüdüğüne yemin etseniz başınız ağrımaz.
Sayfa 12Kitabı okudu
Gözlerimin önünde değişimin ruhu onu ele geçirdi; zihnine, alışkanlıklarına ve karakterine egemen oldu, en kurnaz, en dehşet verici şekilde kişiliğini paramparça etti!
Sayfa 103 - BerenikeKitabı okuyor
“Ama dünya çirkinliklerle doludur.”
Diyor kitabında 
H. P. Lovecraft
Cthulhu'nun Çağrısı Korku üzerine harika hikayelerden oluşan bir eser. Oldukça akıcı bir anlatımı olan ve korkuyu hissettiren bir kitap.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Değerli çevirisi için Dost Körpe’ ye teşekkürler.
Arka Kapaktan Alıntı:
Lovecraft’ın neden korku edebiyatının ustası olarak anılması gerektiğini gösteren; yabancılığın, dehşetin, tekinsizliğin anlatıldığı toplam yedi öykü var bu kitapta.
Korku ancak gördüğümüzde bilebildiğimiz bir şey midir? Yoksa bilmediğimizi gördüğümüz şey midir? Belli ki Lovecraft bunu sorguluyordu bu öyküleri yazdığı sırada. Hep korkularımızdan ve bilmediklerimizden bahsetmeye çalıştı. Çalıştı diyoruz, çünkü asla tam olarak bahsedilemeyeceğini biliyordu. Tıpkı bu öykülerde olduğu gibi, dehşeti tarif etmek mümkün değildi. Tarif eden ya mezarlığa düştü ya da akıl hastanesine; ya müzisyen oldu ya da ressam; ya aynaya baktığında başkasını gördü ya da denizin dibinde buldu kendisini.
Bu kitap bir dehşet davetiyesi, bir delilik güzellemesi.
Bu, Lovecraft’ın çağrısı…
“Lovecraft’ın eserleri modern korku edebiyatında bir dönüm noktası.” -Clive Barker
Dehşetin dehşet olduğuna inandığınız anda daha az dehşete düşersiniz.
The Fall of the House of Usher
"Öleceğim," dedi, "bu içler acısı delilik sebebim olacak. Evet, evet, beni bu korku öldürecek, başka bir şey değil. Gelecekteki olaylardan korkuyorum, hayır olayların kendilerinden değil, sonuçlarından korkuyorum. Allak bullak olmuş ruhum üzerinde etkide bulunabilecek en önemsiz olayın düşüncesi bile beni tir tir titretiyor. Beni asıl korkutan, tehlikenin kendisinden çok doğuracağı sonuç: yani, dehşet. İçine yuvarlandığım bu acınası, bu perişan durumda, adına KORKU denen o acımasız hayaletle giriştiğim mücadelede hayata ve akla veda edeceğim günün er geç geleceğini biliyorum."
Bir düşün en önemli niteliği taşıdığı duygudur ve bu düş zararsız içeriğine karşın dehşet doluydu.
Günümüzün popüler psikologları sürekli "sorumluluk almaktan" söz ederler, ama bu yalnızca lafta kalır: insanın kendi yaşam planını yalnız ve yalnız kendisinin yapabileceği içgörüsüne sahip olmak olağanüstü zor, hatta dehşet vericidir.
Sayfa 45Kitabı okuyor
