Hepimiz böyleyiz işte.
Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız..
Tatlı söz hazineden değerlidir...
Sayfa 159 - Ötüken NeşriyatKitabı okuyor
"Umutsuzluğun canı cehenneme!"
Sayfa 141 - Ötüken NeşriyatKitabı okuyor
Karşısında ulu dağlar vardı: Bir yanı pırıl pırıl, aydınlık, bir yanı gölgeli. Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise, insanın kaderi de öyle, mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu: Bir yanda kıvanç bir yanda kaygı. Hayat dediğin böyleydi işte...
Sayfa 126 - Ötüken NeşriyatKitabı okuyor
Kendinden uzaklaşabilir miydi insan?
Herhalde yakında herkes, Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, otomobille dolaşacakmış! Hepsi birbirinin aynı olan otomobillerle. Yalnız plaka numaraları farklı olacakmış.
Sayfa 95Kitabı okuyor
... ama insanı yaşlandıran yıllar değil, çile idi.
Sayfa 214
"Hepimiz böyleyiz işte , diye düşünüyordu ,birbirimizden pek farkımız yok .Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi .O yitirdiğimizin ne iyi , ne eşsiz bir insan olduğunu ne büyük iyilikler yaptığını , ancak o son demde anlıyoruz ."
Sayfa 37Kitabı okuyor
:"Hiç kimse bize yol döşemedi, yolumuzu kendimiz açacak, kendimiz yapacağız," demişti.
Sayfa 121