Siyasal alana çıkmasın diye Kürt kültürel kimliğini boğmaya çalışmak, tam tersine kültürel alanı siyasallaştırmıştır. Çelişkili olan, bütün bunların, ülkenin birliği ve bütünlüğü adına yapılmış olmasıdır. Türk iktidar bloğu, kullandığı araçların ve uyguladığı yöntemlerin amaçlarına ihanet ettiğini görmekte zorlanmıştır.
Sayfa 252 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
Terörizm, yaygın ve köklü bir siyasi dönüşümü sağlamak için yeterli bir araç değildir. Ancak, halkın dikkatini bir siyasi soruna, bir sosyal talebe veya Türkiye hükümetlerinin bir türlü anlayamadığı bir şikâyete çekmede etkili bir yöntemdir. PKK, silahlı mücadeleyi, başka araçlarla gerçekleştirdiği etkili bir siyasal harekete dönüştürmeyi denedi. 2000'lerin ortalarında başlattığı terörist eylemlere girişmeyip, içeride ve dışarıda siyasal çalışmalara daha fazla ağırlık verseydi daha başarılı sonuçlar alabilirdi. Şiddetten bıkan toplum ona bu desteği sunabilirdi.
Sayfa 252 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
PKK ve liderinin, 80'lerin başında Suriye'ye, yani Türkiye'ye hasım komşu bir ülkeye, yerleşmesi ve ülkesinin refaha ve özgürlüğe kavuşmasına katkıda bulunmak yerine, bu süreci geciktirecek ayrılıkçı bir savaş başlatmış olması, PKK'nın üzerinde hep bir inandırıcılık gölgesinin olmasına neden olmuştur. Alan hakimiyeti üzerinden temsili bir siyasal rol üstlenmek stratejisi onu, kendisinden çok daha üstün olan Türk Silahlı Kuvvetleriyle cephe mücadelesine itmiş ve bu yolla hedefine ulaşamayacağını anlamıştır. Askeri alandaki yetersizliği onu, siyasal alanda daha etkin rol olma arayışına itmiştir.
Sayfa 252 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
Yönetimler, bir taraftan ayrılıkçı bir akımdan şikâyet ederken, diğer tarafta ülkenin bir bölümünde farklı bir yasal ve idari sistemin işlemekte olduğu çelişkisinin, Türkiye ile dünyanın arasını açtığını ve arzulanan Batı kurumlarına üyeliği engellediğini görmemekte ısrar etmişlerdir. Üstelik, ulusal hedeflerin gerisinde kalmaktan, Batı'yı ve Kürtleri sorumlu tutmuşlardır. Bir modernleşme ve uygarlaşma projesi olan cumhuriyetin, bunca yıldır neden ülkeyi, ama asıl Doğu Anadolu'yu, gerilikten, yoksulluktan ve geleneksellikten kurtarmadığını, cumhuriyet adına egemenliği kullanan hükümetler ve yöneticiler kendilerine sormamışlardır. Kendilerinden hesap sorulmadığı için halâ pek çok yanlışta ısrar etmektedirler. Ülke kötü yönetimin sonuçlarıyla boğuşurken onlar, sahte hedeflerle/suçlularla kavga etmektedirler. Oysa Kürtler, yurttaş kitlesinin geniş bir kesimi kadar ülkenin geriliğinin ve otoriterliğinin nedeni değil, kurbanıdır.
Sayfa 251 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
Türkiye'yi yönetenlerin ve siyasetçilerin göremediği nokta, terörizmle mücadele ederken birçok temel hak ve özgürlükleri ihlal ettikleridir. Sevindirici olan, son dönemde bir zamanlar hiçbir uygulamaları eleştirilemeyen, kadir-i mutlak komutanlar ve yöneticiler, uyguladıkları aşırı cezalandırma ve yasaklama yöntemlerinin ters teptiğini ve durumu daha da ağırlaştırdığını itiraf etmişlerdir. Ama bu samimi itiraflar, daha bir politika değişikliğine dönüşecek kıvama gelmemiştir.
Sayfa 251 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
Diğer yandan, ulusal sınırlar içinde çözülemeyen, daha doğrusu çözülmeyen, Kürt sorunu, dış müdahalelere fırsat doğuran bölgesel, hatta uluslararası bir olgu haline gelmiştir. Bu gerçek, çözümü daha da acilleştirmektedir. Ancak, bir tarafın görüşlerinin diğer tarafa bu kadar ''kabul edilemez'' geldiği bir ortamda ''çözüm'' , iyi niyetten öteye bir zorluk addetmektedir.
Pekiyi, çözüm nedir? Sorunun artık sadece bir güvenlik meselesi değil, bir ''sosyal anlaşmazlık'' olarak görülmesi, doğru bir ilk adım olacaktır. Eğer bu iç savaş kontrol altına alınmazsa, özellikle kırsal kesimde ve silahlı çatışmaların gerçekleştiği doğu illerinde süregelen düşmanlık, nesiller boyu sürebilir ve kentlere taşınabilir. Çok sevindiricidir ki, çatışma bölgesi dışındaki yurttaşların sağduyusu, etnik ve kültürel farklılıkların, açık çatışmaya dönüşmesine izin vermemiştir. Ancak; bu olağanüstü sağduyu, vatandaşlıktan çok etnik milliyetçiliğe dayanan bu sistemde daha hala ödüllendirilmemiştir.
Sayfa 250 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu