İlk kez okuduğumda lise 1 ya da 2'deydim. O zaman bir iki günde bitirmiştim. Şimdi 20 günde bitirmiş oldum Konusundan detaylı bahsetmeyeceğim zaten biliyorsunuzdur.
Bu kitabı yıllar sonra elime alıp okumaya karar verme sebebim, ilk okuyuşumdan bu yana aklımda kalanlar ve bana hissettirdikleriydi. Robinson'un yaşam mücadelesi, azmi, çalışkanlığı, kendini bulma çabası ve gelişmesi beni etkilemişti. Çok fazla ders çıkarmıştım. Şimdi yeniden kitabı okurken tanıdık hislerin peşine düşmüştüm. Yeniden Robinson ile adaya ayak basıp, onun tırnaklarını kazıyarak kurduğu düzene eşlik ederken bir yandan da gelen tehlikeler karşısında savunmasını uzaktan izlemek, tanıdıktı. Hiç eskimemişti.
İlk okuyuşumdan farklı olarak dikkat ettiğim noktalar elbette ki oldu. Öncelikle, Robinson eğer babasını dinleseydi tüm bunları hiç yaşamamış olacaktı. İş güç sahibi olacak, ailesinin yanında sıradan bir hayatı herkes gibi yaşamış olacaktı. Sonrasında küçük bir an da olsa babasının öğütlerini hatırlasa da çoktan evden uzaklaşmış ve ölümle burun buruna gelmiş durumdaydı.
Zaten Dünyayı görmek için yanıp tutuşan bu adamı kim durdurabilirdi ki?
Uzun bir macera. Dersler, tehlikeler ve pişmanlıklarla dolu bir kendini bulma hikayesi bu . Ben, Robinson'un macerasından sonra ikinci bölümde adaya yerleşenlerin hayatlarını okurken oldukça sıkıldım. O kadar uzun anlatılmasaydı iyi olabilirdi.
