Mutluydum ve ömrüm böyle sona erecek sanıyordum…
"Çünkü bazen bir yerde yalnızca zorunluluk duyduğunuz için kalır, başka hiçbir şeyi düşünmez, o anın gerekliliklerini yerine getirir ve ötesine karışmazsınız."
Sayfa 45Kitabı okudu
Dışınız aynı kalsa bile aynı insan olmuyorsunuz...
Zamanın vefasızlığı beni de mi pençesine almıştı?
Bugünlerde sık sık kapıldığım şu ruh hali, savaşın kapıda olduğu ve her şeyin l sonunu getireceği duygusu bana özgü değil. Hepimizde üç aşağı beş yukarı böyle bir hissiyat var. Yanımdan geçip gidenlerin arasında bile şu an patlayan bombaların ve çamurun zihinsel imgelerini gören elemanlar olmalı.
Gerçekten de halen yaşamakta olan hiç kimseye mutlu dememek gerekiyor...