Bir insanı hayallerinden ayıran dipsiz uçurumdaydı, artık dönüş yoktu.Ne ileri gidebilirdi ne de geriye. En iyisi sahneyi terk
etmekti.
“ Bellirli bir noktadan sonra artık geriye dönüş yoktur . İşte bu noktaya erişmek gerekir … “
Hikayeler farklı olsa da yaşanan hep aynı. Kendinden ters yöne hızla yol almak ve bir daha geriye dönüş yolunu bulamamak. Bulabilmek için çırpındıkça daha çok kaybolmak. Nasıl bu denli kaybolmayı başardığını ve neden bir türlü dönüşü bulamadığını anlayamadığın içinde giderek büyüyen, artan, griftleşen kurbanlık hikayelerinin içinde nefessiz kalıp boğulmak. Çare diye ilişkilere, işe,yemeğe,alışverişe, paraya,estetiklere kısaca yapışılacak iyi hissetmek adına medet umulacak ne varsa yapışmak. Çünkü bilinçsiz insan için, bu dünyada bir kurban olan kendisi dışındaki her şey iki gruba ayrılır: Kurban edenler ve çare olabilecekler. Oysa bu dünyada ne seni kurban eden ne de çare olabilecek bir şey yoktur kendinden başka. Kurban olan yoktur ki bu sistemde, kurban eden nasıl olsun?Seçim vardır, ama bilinçli, ama bilinçsiz. Bilinçsiz seçimleri ile yeniden ve yeniden ıstırap yaşatır kendine insan.Çareye gelince… Bu dünyada çare olarak yapışacağın her şey er ya da geç geçiciliğini ve dolayısıyla ıstırabına çare olamayacağını sana gösterecektir. Aslında giderek anlıyorum ki, buranın tek anlamlı işlevi de bu gerçeği bize gösterebilmesidir. Gerçekte tek çare, buranın ve kendinin gerçeğine uyanmak ve bilinçli olarak kendini yaşamaya başlayabilmektir. Neşe, huzur ve varoluş sevinci ancak o zaman deneyimledir.
Sayfa 355Kitabı okuyor
Geriye dönüş yok bu kez, gemiler çoktan yandı limanda, tek bir kül parçası kalmayasıya uçurdu rüzgar kalıntıları