Kafkas Cephesinde Askerin Psikolojisi
Türk askeri çocukça bir sevgiyle bağlı olduğu ailesini, evini ve köyünü ilk defa askere alındığı zaman terk eder. Savaş zamanında askerlik yapmak onun için ıstırap çekmek olur. Kötü muamele gördüğü zaman coğu kez yeterli ilgi görmemenin eksikliğini hisseder. Yeterli melbusat, iase, maas olmaksızın günden güne sefalete düşer ve nihayet soğuk veya açlıktan kesin ölüm gözüne görünür.
Buna bir de düşmanın, özellikle İngilizlerin yoğun propagandası eklenir. Bol para verilerek ortalığa salınan Kürtler veya Araplar, her duyduğuna inanan çocuk gibi askerlere yurtlarında soygun, cinayet, yangınlar olduğuna ve yakınlarının ırzına geçildiğine dair korkunç hikâyeler anlatırlar. Kendi can için korkmasına ailesi için duydugu endişe eklenir.
Bu sebepten dolayı birliğini terk eder ve cephe gerisinde kendisi gibi düşünenlere katılır.
Sayfa 106 - Türkiye İşbankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bütün Avrupa 1922 de bu şahlanışı Doğu’nun bir mucizesi olarak gördü. Fakat Türkleri savaşırken tanımış ve sevk etmiş olan bizler için bu hiç şaşırtıcı değildi. Biz, özellikle Kemal Atatürk gibi disiplinli ve uzak görüşlü bir önderin komutası altında olunca, vatanları için nasıl olağanüstü fedakarlıklar yaptıklarını ve başarılar elde ettiklerini biliyorduk.
Sayfa 254Kitabı okudu
Bölgede yaşayan ve ekserisi kadın ve çocuk olan Ermeniler hakkında tam bir fikrim yok.
Ama ayaklanmalarda Türklerin acımasız fanatik zalimler, buna mukabil Ermenilerin takibata uğrayan zavallı bahtsız Hıristiyanlar olduklarına dair Batı dünyasında çok yaygın olan kanaat her halükârda yanlıştır.
Sayfa 107 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Kürtler hakkında epeyce fikir edinmek fırsatını buldum. Güçlü vücut yapıları, zorluklara sürekli alışık olmaları, uzun mesafeleri fevkalade bir süratle kat etmeleri, benzersiz kanaatkârlıkları ve sürekli birbirlerini soyduklarından dolayı zaten kanlarında bulunan dövüşme yetenekleri, onları askerlik mesleği için özellikle uygun kılıyordu. Bu yüzden kendi topraklarında kullanılma halinde değerli bir takviyeydiler, ama aslında başka harp sahalarında pek işe yaramıyorlardı; çünkü Osmanlı Devleti’ni kendilerine sadece baskı yapıyor diye gördükleri için, uğruna can vermeyi hiç istemiyorlardı. Bu yüzden firar ederek gocunmadan görevden kaçıyorlardı.
Sayfa 106 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları