Kitaplarıma buruk ama mutlu bir veda…Okuyan herkese teşekkür ederim..
Evet kitaplarıma veda ettim arkadaşlar buraya okuyupta ekleyemediğim yaklaşık 200’e yakın küçük kütüphanemde duran tüm kitaplarımı “Köy okullarına dağıttım” içim buruk ama bir o kadar da mutlu oldum bunu yaparken verdiğim karardan pişmanlık duymadım asla..Altı çizili satırlarım, yaralarım,hüzünlerim ve sevinçlerim.. Sadece az önce okuyup bitirdiğim kitabım vardı elimde oda hatırası var diye sakladım..Her kitabıma üşenmeden tek tek not bıraktım..”Ben keyifle okudum alacağımı aldım öğrendim sıra sizde:) “ böyle bir not adımı ve soyadımı yazarak her birine,tüm çocuklara ışık olsun ve her kesimden bilmediğim tanımadığım tüm çocukların kitaplarıma dokunurken beni anmalarını,o notumu okumalarını istedim..Kimbilir kaç kişi kaç çocuk alacak ellerine okuduğum adımın yazılı, altlarını çizdiğim,o derin cümlelerimin olduğu kitaplarımı ..Hem buruğum ama bir o kadar da sevinçli,ben alacağımı aldım sıra gelecek nesilde..Şimdilik biraz ara veriyorum kitaplara çünkü PDF okumayı hiçbir zaman sevmedim tabiki gidenlerin yeri dolucak yepyeni kitaplarla duygularla ve SEVGİYLE…”🍃
Bir dakikanız var mı? İlginizi çekebilir.
Merhabalar sevgili kitapseverler, 
İç Sesim yazdığım ilk kitabım. Kitabımın temelinde olduğunca insanlara küçük dokunuşlarla, kendilerini içinde bulacağı hayat tecrübelerimi aktarmak, olur da okuma fırsatınız olursa bir çok yazıda iç seslerinizle konuşma hissine kapılacağınızı düşünüyorum. İnsanlara dokunmanın onlara güzel hisleri hissetmenin bedava olduğu anlayışla kitabımı ücretsiz bir şekilde paylaşıyorum. Desteklerseniz, okursanız, mutluluk duyarım.
Tabiki de okumak ücretsiz, İndirmek için
heft-reng.blogspot.com/p/e-kitaplar.html
Küçük bir katkı sunmak isterseniz Kobo kitaptan e-kitap olarak satın alabilirsiniz.
kobo.com/TR/tr/ebook/c-s...
Kitabımı okuduğunuzu, alıntı paylaştığınızı ve incelemelerinizi görmekten mutluluk duyarım.
YAZMIŞ OLDUĞUM YARIM KALAN KİTABIM BÖLÜM 1 "KENDİ HAYAT HİKAYEM"
Korkular... Küçük kalbinin korkudan atış sesleri, hayata hep korkuyla bakan, ağlayan bir çocuk. Hayatın ona doğar doğmaz attığı bu tokatla başladı yaşamı... Henüz 3 yaşındayken kaybetti, masalının kahramanını, yani babasını. Babasının ölüm haberini duyan bir çocuğun hıçkırıklı ağlayışları ile başlıyor hayat onun için. Babasının ölümünden 9 gün sonra doğum günüydü...
Hayalleri, planları babasıyla birlikte resminin olduğu doğum günü pastası bir mumu üflemişcesine uçup gitti. Günlerin hızla geçmesini bekleyen ve ölümün sessiz çığlıklarından habersiz, bir çocuk.
Aslında yaşam onun için şimdi başlıyordu. Çünkü onun masalının kahramanı artık yoktu. Hep bir umutla her gün geleceğine inanıyordu.Ta ki annesinin ona söylediği bir kaç kelime ile umudunu kaybediyor ;
- '' Artık baban gelmeyecek oğlum, o öldü.'' dedi, ağlayarak.
Damon ölüm kelimesinin kavramını bilmeyecek kadar ufaktı. Annesinin gözlerinden düşen her bir damla artık babasının geri gelmeyeceğine şahitlik ediyordu, annesinin göz yaşlarını minik elleri ile silerek ;
- '' Ne olur anne, sen ağlama, söz bir daha babamı sormam. Ne olur ağlama ANNE '' dedi, titrek ve korku dolu bir sesle.
Ve o günden sonra ölüm kelimesi her aklına geldiğinden annesinin göz yaşları aklına geliyordu...